ODIA PAGE 435

ਪਹਿਲਾ ਫਾਹਾ ਪਇਆ ਪਾਧੇ ਪਿਛੋ ਦੇ ਗਲਿ ਚਾਟੜਿਆ ॥੫॥କାରଣ ପ୍ରଥମେ ପଣ୍ଡିତର ଗଳାରେ ମାୟାର ଫନ୍ଦା ପଡିଥାଏ ଆଉ ତା’ପରେ ନିଜ ଶିଷ୍ୟର ଗଳାରେ ମଧ୍ୟ ସେହି ଫାଶୀ ପଡିଯାଏ ॥5॥ ਸਸੈ ਸੰਜਮੁ ਗਇਓ ਮੂੜੇ ਏਕੁ ਦਾਨੁ ਤੁਧੁ ਕੁਥਾਇ ਲਇਆ ॥ସ- ହେ ମୂର୍ଖ! ତୁ ନିଜ ସଂଯମତା ହରାଇ ଦେଇଛୁ, ତୁ ଅଯୋଗ୍ୟ ଦାନ ନେଇଛୁ, ਸਾਈ ਪੁਤ੍ਰੀ ਜਜਮਾਨ ਕੀ ਸਾ ਤੇਰੀ ਏਤੁ ਧਾਨਿ ਖਾਧੈ

odia Page 434

ਜੀਅ ਜੰਤ ਸਭ ਸਾਰੀ ਕੀਤੇ ਪਾਸਾ ਢਾਲਣਿ ਆਪਿ ਲਗਾ ॥੨੬॥ସେ ସମସ୍ତ ଜୀବ ଜନ୍ତୁକୁ ନିଜ ଗୋଟି ବନାଇ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଗୋଟି ଫିଙ୍ଗି ଖେଳୁଛନ୍ତି॥23॥ ਭਭੈ ਭਾਲਹਿ ਸੇ ਫਲੁ ਪਾਵਹਿ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਜਿਨੑ ਕਉ ਭਉ ਪਇਆ ॥ଭ- ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ଯାହାଙ୍କ ମନରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଭୟ ରହିଥାଏ, ସେ ଖଜୁଥିବା ଫଳକୁ ତାହାଙ୍କ ଠାରୁ ପାଇଥାଏ ਮਨਮੁਖ ਫਿਰਹਿ ਨ ਚੇਤਹਿ ਮੂੜੇ ਲਖ ਚਉਰਾਸੀਹ ਫੇਰੁ ਪਇਆ

ODIA PAGE 433

ਛਛੈ ਛਾਇਆ ਵਰਤੀ ਸਭ ਅੰਤਰਿ ਤੇਰਾ ਕੀਆ ਭਰਮੁ ਹੋਆ ॥ଛ- ହେ ଭଗବାନ! ତୋର ହିଁ ମାୟା ରୂପୀ ଛାୟା ସମସ୍ତ ଜୀବର ଭିତରେ ଅଗ୍ରସର ଅଛି, ତୋ’ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ଭ୍ରମ ବନା ହୋଇଛି। ਭਰਮੁ ਉਪਾਇ ਭੁਲਾਈਅਨੁ ਆਪੇ ਤੇਰਾ ਕਰਮੁ ਹੋਆ ਤਿਨੑ ਗੁਰੂ ਮਿਲਿਆ ॥੧੦॥ଭ୍ରମ ଉତ୍ପନ୍ନ କରି ତୁମେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଜୀବଙ୍କୁ କୁମାର୍ଗଗାମୀ କରିଅଛ, ଯାହା ଉପରେ ତୁମ କୃପା ଅଛି, ତାହାକୁ ଗୁରୁ ମିଳିଯାନ୍ତି॥10॥

ODIA PAGE 432

ਜੋ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਸੋ ਭਲਾ ਪਿਆਰੇ ਤੇਰੀ ਅਮਰੁ ਰਜਾਇ ॥੭॥ହେ ପ୍ରିୟ! ତୁମକୁ ଯାହା କିଛି ଭଲ ଲାଗିଥାଏ, ତାହା ଭଲ ଅଟେ, ତୁମ ହୁକୁମ ଅଟଳ ଅଟେ॥7॥ ਨਾਨਕ ਰੰਗਿ ਰਤੇ ਨਾਰਾਇਣੈ ਪਿਆਰੇ ਮਾਤੇ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥੮॥੨॥੪॥ହେ ନାନକ! ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ନାରାୟଣଙ୍କ ପ୍ରେମର ରଙ୍ଗରେ ଅନୁରକ୍ତ ରହିଥାଏ, ସେ ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ପ୍ରେମରେ ମସ୍ତ ରହିଥାଏ॥8॥2॥4॥ ਸਭ ਬਿਧਿ ਤੁਮ ਹੀ ਜਾਨਤੇ ਪਿਆਰੇ ਕਿਸੁ ਪਹਿ ਕਹਉ

ODIA PAGE 431

ਆਸਾਵਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੩ଆଶାବରୀ ମହଲା 5 ଘର 3 ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ। ਮੇਰੇ ਮਨ ਹਰਿ ਸਿਉ ਲਾਗੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ॥ମୋର ମନର ପ୍ରେମ ହରିଙ୍କ ସାଥିରେ ଲାଗିଅଛି। ਸਾਧਸੰਗਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਜਪਤ ਨਿਰਮਲ ਸਾਚੀ ਰੀਤਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ସତସଙ୍ଗତିରେ ହରି-ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ଜପିବା ଦ୍ଵାରା ମୋର ଜୀବନ-ମର୍ଯ୍ୟାଦା ସଚ୍ଚା ଏବଂ ନିର୍ମଳ ବନିଯାଇଛି॥1॥ରୁହ॥ ਦਰਸਨ ਕੀ

ODIA PAGE 430

ਭਗਤਿ ਨਿਰਾਲੀ ਅਲਾਹ ਦੀ ਜਾਪੈ ਗੁਰ ਵੀਚਾਰਿ ॥ଆଲ୍ଲାହାଙ୍କ ଭକ୍ତି ବଡ ନିରଳ ଅଟେ ଯାହା ଗୁରୁଙ୍କ ଉପଦେଶ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ବୁଝାଯାଏ। ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਹਿਰਦੈ ਵਸੈ ਭੈ ਭਗਤੀ ਨਾਮਿ ਸਵਾਰਿ ॥੯॥੧੪॥੩੬॥ହେ ନାନକ! ଯାହାର୍ହୃଦୟରେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ବାସ କରିଥାଏ, ସେ ପ୍ରଭୁ ଭୟ ଏବଂ ଭକ୍ତି ଦ୍ଵାରା ନିଜ ଜୀବନ ସଫଳ କରାଇ ଥାଏ॥6॥14॥36॥ ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੩ ॥ଆଶା ମହଲା 3 ॥ ਅਨ ਰਸ ਮਹਿ ਭੋਲਾਇਆ

ODIA PAGE 429

ਸਹਜੇ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਗਿਆਨੁ ਪਰਗਟੁ ਹੋਇ ॥੧॥ସ୍ଵାଭାବକିତା ଦ୍ଵାରା ପ୍ରଭୁ ନାମର ଧ୍ୟାନ କରିବା ଦ୍ଵାରା ଜ୍ଞାନ ପ୍ରକଟ ହୋଇଯାଏ॥1॥ ਏ ਮਨ ਮਤ ਜਾਣਹਿ ਹਰਿ ਦੂਰਿ ਹੈ ਸਦਾ ਵੇਖੁ ਹਦੂਰਿ ॥ହେ ମୋର ମନ! ହରିଙ୍କୁ ଦୂର ଭାବ ନାହିଁ, ତେଣୁ ତାହାକୁ ସଦା ନିଜ ପାଖରେ ହିଁ ଦେଖ। ਸਦ ਸੁਣਦਾ ਸਦ ਵੇਖਦਾ ਸਬਦਿ ਰਹਿਆ ਭਰਪੂਰਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ପ୍ରଭୁ ସଦା ଶୁଣିଥାନ୍ତି, ସଦା ଦେଖିଥାନ୍ତି ଆଉ

ODIA PAGE 428

ਘਰ ਹੀ ਸੋ ਪਿਰੁ ਪਾਇਆ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰਿ ॥੧॥ସଚ୍ଚା ବାଣୀର ଚିନ୍ତନ କରିବା ଦ୍ଵାରା ତାହାକୁ ନିଜ ହୃଦୟ ଘରେ ପ୍ରଭୁ ମିଳି ଯାଇଛନ୍ତି॥1॥ ਅਵਗਣ ਗੁਣੀ ਬਖਸਾਇਆ ਹਰਿ ਸਿਉ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥ସେମାନେ ନିଜ ଗୁଣ ଦ୍ଵାରା ନିଜ ଅବଗୁଣକୁ କ୍ଷମା କରାଇ ନେଇଛନ୍ତି ଆଉ ହରିଙ୍କ ସହିତ ଲଗ୍ନ ଲଗାଇ ଦେଇଛନ୍ତି। ਹਰਿ ਵਰੁ ਪਾਇਆ ਕਾਮਣੀ ਗੁਰਿ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ଏହିପରି ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀ ହରି ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ

ODIA PAGE 427

ਏ ਮਨ ਰੂੜ੍ਹ੍ਹੇ ਰੰਗੁਲੇ ਤੂੰ ਸਚਾ ਰੰਗੁ ਚੜਾਇ ॥ହେ ମୋର ସୁନ୍ଦର ରଙ୍ଗିଲା ମନ! ତୁ ନିଜ ଉପରେ ସଚ୍ଚା ରଙ୍ଗ ଦିଅ। ਰੂੜੀ ਬਾਣੀ ਜੇ ਰਪੈ ਨਾ ਇਹੁ ਰੰਗੁ ਲਹੈ ਨ ਜਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ଯଦି ତୁମେ ସୁନ୍ଦର ଗୁରୁବାଣୀ ସହିତ ରଙ୍ଗୀନ ହୁଅ, ତାହାହେଲେ ଏହି ରଙ୍ଗ କେବେ ଛାଡିବ ନାହିଁ॥1॥ରୁହ॥ ਹਮ ਨੀਚ ਮੈਲੇ ਅਤਿ ਅਭਿਮਾਨੀ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਵਿਕਾਰ ॥ଆମେ ଜୀବ ନୀଚ,

ODIA PAGE 426

ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੩ ॥ଆଶା ମହଲା 3 ॥ ਆਪੈ ਆਪੁ ਪਛਾਣਿਆ ਸਾਦੁ ਮੀਠਾ ਭਾਈ ॥ହେ ଭାଇ! ଯେଉଁ ମନୁଷ୍ୟ ନିଜକୁ ନିଜେ ଚିହ୍ନି ଥାଏ, ତାହାକୁ ମିଠା ହରି ରସ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ। ਹਰਿ ਰਸਿ ਚਾਖਿਐ ਮੁਕਤੁ ਭਏ ਜਿਨੑਾ ਸਾਚੋ ਭਾਈ ॥੧॥ଯେଉଁ ମନୁଷ୍ୟ ସତ୍ୟ ସହିତ ପ୍ରେମ କରିଥାଏ, ସେ ହରିବରସକୁ ଚାଖି ମୋକ୍ଷ ପ୍ରାପ୍ତ କରିନିଏ॥1॥ ਹਰਿ ਜੀਉ ਨਿਰਮਲ ਨਿਰਮਲਾ ਨਿਰਮਲ ਮਨਿ ਵਾਸਾ ॥ପୂଜ୍ୟ

error: Content is protected !!