ਦਯਿ ਵਿਗੋਏ ਫਿਰਹਿ ਵਿਗੁਤੇ ਫਿਟਾ ਵਤੈ ਗਲਾ ॥ da-yi vigo-ay fireh vigutay fitaa vatai galaa. Strayed from God, they wander in disgrace, and their entire troop is ruined. ਰੱਬ ਵੱਲੋਂ ਖੁੰਝੇ ਹੋਏ ਭਟਕਦੇ ਹਨ l ਇਹ ਸਾਰਾ ਆਵਾ ਹੀ ਊਤਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। دزِ ۄِگوۓ پھِرہِ ۄِگُتے پھِٹا ۄتےَ گلا ॥ وگوئے ۔ جدا ہوئے ۔ گمراہ ۔ وگوتے ۔ خوار ہوئے ۔ فٹا ۔ لعنتی ۔ گلہ ۔ سارے ۔ وتجھے وتجے ۔ بھٹکے ہوئے خدا سے بیخبر
ਕਬ ਚੰਦਨਿ ਕਬ ਅਕਿ ਡਾਲਿ ਕਬ ਉਚੀ ਪਰੀਤਿ ॥ kab chandan kab ak daal kab uchee pareet. As if it sometimes sits on the sandalwood tree, other times it is on the branch of the swallow-wort. Sometimes, it soars high in God’s love. ਕਦੇ ਇਹ ਚੰਦਨ ਦੇ ਬੂਟੇ ਤੇ ਬੈਠਦਾ ਹੈ ਕਦੇ ਅੱਕ ਦੀ ਡਾਲੀ ਉੱਤੇ, ਕਦੇ ਇਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਉੱਚੀ ਪ੍ਰਭੂ ਚਰਨਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰੀਤ ਹੈ। کب چنّدنِ کب اکِ ڈالِ کب اُچیِ پریِتِ ॥ چندن۔ خوشبودار درخت ۔ اک۔ کڑوا۔ گندہ ۔ اُچی پریت۔ اونچا پیارا کبھی چندن
ਤੀਜੈ ਮੁਹੀ ਗਿਰਾਹ ਭੁਖ ਤਿਖਾ ਦੁਇ ਭਉਕੀਆ ॥ teejai muhee giraah bhukh tikhaa du-ay bha-ukee-aa. In the third quarter (by noon), both hunger and thirst are so intense, that one feels like eating something. ਤੀਜੇ ਪਹਰ ਭੁੱਖ ਤੇ ਤ੍ਰਿਹ ਦੋਵੇਂ ਚਮਕ ਪੈਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਦੇ ਆਹਰੇ (ਜੀਵ) ਲੱਗ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, تیِجےَ مُہیِ گِراہ بھُکھ تِکھا دُءِ بھئُکیِیا ॥ گراہ ۔ لقمہ ۔ روٹی ۔ بھوکیاں ۔ تیزی آئی ۔ تیرے بھوک اور پیاس تیز ہو جاتی ہے کھایا کھانا حضم ہوجاتا
ਏਕ ਤੁਈ ਏਕ ਤੁਈ ॥੨॥ ayk tu-ee ayk tu-ee. ||2|| O’ God, it is You, and You alone who is eternal . (ਸਦਾ ਕਾਇਮ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ), ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ! ਇਕ ਤੂੰ ਹੀ ਹੈਂ, ਇਕ ਤੂੰ ਹੀ ਹੈਂ l ایک تُئیِ ایک تُئیِ ॥੨॥ اے خدا:- صرف تو ہی ہے ۔صرف تو ہی ਮਃ ੧ ॥ mehlaa 1. Shalok, by the First Guru: مਃ੧॥ ਨ ਦਾਦੇ ਦਿਹੰਦ ਆਦਮੀ ॥ na daaday dihand aadmee. Neither the men who do justice on the earth,
ਖੁੰਢਾ ਅੰਦਰਿ ਰਖਿ ਕੈ ਦੇਨਿ ਸੁ ਮਲ ਸਜਾਇ ॥ khundhaa andar rakh kai dayn so mal sajaa-ay. Then placing it between the wooden rollers of the crusher, the farmers crush it (as if they are punishing it) and extract the juice. ਫਿਰ ਵੇਲਣੇ ਦੀਆਂ ਲੱਠਾਂ ਵਿਚ ਰੱਖ ਕੇ ਭਲਵਾਨ (ਜ਼ਿਮੀਦਾਰ) ਇਸ ਨੂੰ (ਮਾਨੋ) ਸਜ਼ਾ ਦੇਂਦੇ ਹਨ (ਭਾਵ, ਪੀੜਦੇ ਹਨ)। کھُنّڈھا انّدرِ رکھِ کےَ دینِ سُ مل سجاءِ ॥ مل نرائے انہیں سزا ملی ۔ اور بیلوں میں پیل کر رس کشید
ਸਚਾ ਸਬਦੁ ਬੀਚਾਰਿ ਕਾਲੁ ਵਿਧਉਸਿਆ ॥ sachaa sabad beechaar kaal viDh-usi-aa. Reflecting on the True Word, he overcomes the fear of death ਸਿਫ਼ਤ–ਸਾਲਾਹ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਮਨੁੱਖ ਸੱਚਾ ਗੁਰ–ਸ਼ਬਦ ਵੀਚਾਰ ਕੇ ਮੌਤ ਦਾ ਡਰ ਦੂਰ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ l سچا سبدُ بیِچارِ کالُ ۄِدھئُسِیا ॥ ودیوسیا۔ ختم کیا۔ مٹایا۔ سچے کلام کو سمجھنے سے روحانی موت کا خوف مٹ جاتا ہے ۔ ਢਾਢੀ ਕਥੇ ਅਕਥੁ ਸਬਦਿ ਸਵਾਰਿਆ ॥ dhaadhee kathay akath sabad savaari-aa. Embellished by the Guru’s word, the minstrel describes the indescribable God. ਗੁਰੂ ਸ਼ਬਦ ਦੀ ਬਰਕਤਿ ਨਾਲ ਸੁਧਰਿਆ ਹੋਇਆ ਢਾਢੀ ਅਕੱਥ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਗੁਣ ਗਾਉਂਦਾ ਹੈ। ڈھاڈھیِ کتھے
ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਨੀਸਾਣਿ ਠਾਕ ਨ ਪਾਈਐ ॥ sachai sabad neesaan thaak na paa-ee-ai. We face no obstacle to realize God when we are blessed with the Divine word. ਸੱਚੇ ਸ਼ਬਦ–ਰੂਪ ਰਾਹਦਾਰੀ ਦੀ ਰਾਹੀਂ (ਪ੍ਰਭੂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦੇ ਰਾਹ ਵਿਚ) ਕੋਈ ਹੋਰ ਰੋਕ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦੀ। سچےَ سبدِ نیِسانھِ ٹھاک ن پائیِئےَ ॥ بھٹاک ۔ روک۔ بھاؤ ۔ پریم سچے کلام کی راہداری ہوا گر تو روک نہیں آتی ۔ ਸਚੁ ਸੁਣਿ ਬੁਝਿ ਵਖਾਣਿ ਮਹਲਿ ਬੁਲਾਈਐ ॥੧੮॥ sach sun bujh vakhaan mahal bulaa-ee-ai. ||18|| We realize God, only when
ਜਾ ਤੁਧੁ ਭਾਵਹਿ ਤਾ ਕਰਹਿ ਬਿਭੂਤਾ ਸਿੰਙੀ ਨਾਦੁ ਵਜਾਵਹਿ ॥ jaa tuDh bhaaveh taa karahi bibhootaa sinyee naad vajaavah. When it pleases You, some people smear their bodies with ashes, and blow the horn and the conch shell. ਜਦ ਤੈਨੂੰ ਚੰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ, ਤਦ ਪ੍ਰਾਣੀ ਆਪਣੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਸਵਾਹ ਮਲਦੇ ਹਨ ਤੇ ਸਿੰਙੀ ਅਤੇ ਸੰਖ ਵਜਾਂਦੇ ਹਨ। جا تُدھُ بھاۄہِ تا کرہِ بِبھوُتا سِنّگنْیِ نادُ ۄجاۄہِ ॥ سبھوت ۔ راکہہ۔ سواہ۔ اور بہت سے جسم پر راکھ لگاتے ہیں اور سنگی اور سنکھ بجائے ہیں ۔ ਜਾ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਤਾ ਪੜਹਿ ਕਤੇਬਾ ਮੁਲਾ ਸੇਖ ਕਹਾਵਹਿ ॥ jaa tuDh
ਪਰਬਤੁ ਸੁਇਨਾ ਰੁਪਾ ਹੋਵੈ ਹੀਰੇ ਲਾਲ ਜੜਾਉ ॥ parbat su-inaa rupaa hovai heeray laal jarhaa-o. Even if I may own a mountain of gold and silver, studded with jewels and rubies, ਜੇ ਹੀਰੇ ਤੇ ਲਾਲਾਂ ਨਾਲ ਜੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੋਨੇ ਤੇ ਚਾਂਦੀ ਦਾ ਪਹਾੜ ਹੋਵੇ, پربتُ سُئِنا رُپا ہوۄےَ ہیِرے لال جڑاءُ ॥ پربت۔ پہاڑ۔ پہاڑ جتنا ہو جائے۔ اور اس میں ہیرے اور لعل جڑے ہوئے ہوں ਭੀ ਤੂੰਹੈ ਸਾਲਾਹਣਾ ਆਖਣ ਲਹੈ ਨ ਚਾਉ ॥੧॥ bhee tooNhai salaahnaa aakhan lahai na chaa-o. ||1|| I wish that still
Page 161 اِسُ کلِجُگ مہِ کرم دھرمُ ن کۄئی ॥ کلی کا جنمُ چنّڈال کےَ گھرِ ہۄئی ॥ نانک نام بِنا کۄ مُکتِ ن ہۄئی ॥4॥ 10 ॥ 30 ॥ گئُڑی محلا 3 گُیاریری ॥ سچا امرُ سچا پاتِشاہُ ॥ منِ ساچےَ راتے ہرِ ویپرواہُ ॥ سچےَ محلِ سچِ نامِ سماہُ ॥1॥ سُݨِ من میرے