ਮਨੁ ਕੀਨੋ ਦਹ ਦਿਸ ਬਿਸ੍ਰਾਮੁ ॥କିନ୍ତୁ ତୋର ମନ ଦଶ ଦିଗରେ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ରହୁଛି। ਤਿਲਕੁ ਚਰਾਵੈ ਪਾਈ ਪਾਇ ॥ତୁ ଶାଳଗ୍ରାମରେ ତିଳକ ଲଗାଉଛୁ ଆଉ ତାହାର ଚରଣ ସ୍ପର୍ଶ କରୁଛୁ। ਲੋਕ ਪਚਾਰਾ ਅੰਧੁ ਕਮਾਇ ॥੨॥ଏହା ତୁ ଲୋକଙ୍କୁ ପ୍ରସନ୍ନ କରିବା ପାଇଁ ଅନ୍ଧ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଅଛୁ||2|| ਖਟੁ ਕਰਮਾ ਅਰੁ ਆਸਣੁ ਧੋਤੀ ॥ତୁ ଷଡକର୍ମ ମଧ୍ୟ କରୁଅଛୁ, ଆସନ ଲଗାଇଛୁ ଆଉ ଅନ୍ୟ ସବୁ କ୍ରିୟା ମଧ୍ୟ
ਨਿਹਚਲ ਆਸਨੁ ਬੇਸੁਮਾਰੁ ॥੨॥ସେହି ଅଟଳ ସ୍ଥାନର କୀର୍ତ୍ତି ଅନନ୍ତ ଅଟେ||2|| ਡਿਗਿ ਨ ਡੋਲੈ ਕਤਹੂ ਨ ਧਾਵੈ ॥ସେହି ସ୍ଥାନର କେବେ ପତନ ହୁଏନାହିଁ କିମ୍ବା କମ୍ପନ ହୁଏନାହିଁ ଏବଂ ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਕੋ ਇਹੁ ਮਹਲੁ ਪਾਵੈ ॥ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ହିଁ କେହି ଏହି ସ୍ଥାନ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ। ਭ੍ਰਮ ਭੈ ਮੋਹ ਨ ਮਾਇਆ ਜਾਲ ॥ସେଠାରେ ଭକ୍ତଜନଙ୍କ ଭ୍ରମ ଓ ମୋହ-ମାୟାର ଜାଲ ପ୍ରଭାବିତ କରେନାହିଁ।
ਤ੍ਰਿਤੀਅ ਬਿਵਸਥਾ ਸਿੰਚੇ ਮਾਇ ॥ନିଜ ତୃତୀୟ ଅବସ୍ଥାରେ ସେ ଧନ ଦୌଲତ ସଞ୍ଚୟ କରିଥାଏ ଏବଂ ਬਿਰਧਿ ਭਇਆ ਛੋਡਿ ਚਲਿਓ ਪਛੁਤਾਇ ॥੨॥ଯେତେବେଳେ ସେ ବୁଢା ହୋଇଥାଏ, ଧନ ଇତ୍ୟାଦି ସବୁକିଛି ଛାଡି ପଶ୍ଚାତାପ କରି ଏଠାରୁ ଚାଲିଯାଏ||2|| ਚਿਰੰਕਾਲ ਪਾਈ ਦ੍ਰੁਲਭ ਦੇਹ ॥ଚିରକାଳରୁ ହିଁ ଜୀବ ଦୁର୍ଲଭ ମାନବ ଦେହ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି, ਨਾਮ ਬਿਹੂਣੀ ਹੋਈ ਖੇਹ ॥କିନ୍ତୁ ନାମ ବିହୀନ ଦେହ ମାଟି ହିଁ ହୋଇଯାଏ।
ਸਹਜ ਸਮਾਧਿ ਧੁਨਿ ਗਹਿਰ ਗੰਭੀਰਾ ॥ସେ ସ୍ଵାଭାବିକ ସମାଧିରେ ଅନାହତ ଧ୍ୱନିକୁ ଶୁଣିଥାନ୍ତି ଏବଂ ଗହନ ଗମ୍ଭୀର ହୋଇଥାନ୍ତି। ਸਦਾ ਮੁਕਤੁ ਤਾ ਕੇ ਪੂਰੇ ਕਾਮ ॥ସେ ସଦା ବନ୍ଧନରୁ ମୁକ୍ତ ରହିଥାନ୍ତି ଏବଂ ତାହାଙ୍କ ସବୁ କାର୍ଯ୍ୟ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଯାଏ, ਜਾ ਕੈ ਰਿਦੈ ਵਸੈ ਹਰਿ ਨਾਮ ॥੨॥ଯାହାଙ୍କ ହୃଦୟରେ ହରିନାମ ବାସ କରିଥାଏ||2|| ਸਗਲ ਸੂਖ ਆਨੰਦ ਅਰੋਗ ॥ସେ ସର୍ବ ସୁଖ ଆନନ୍ଦ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ
ਜਬ ਉਸ ਕਉ ਕੋਈ ਦੇਵੈ ਮਾਨੁ ॥ଯେତେବେଳେ କେହି ମାୟାକୁ ଆଦର ଦେଇଥାଏ, ਤਬ ਆਪਸ ਊਪਰਿ ਰਖੈ ਗੁਮਾਨੁ ॥ସେ ନିଜ ଉପରେ ବଡ ଗର୍ବ କରିଥାଏ। ਜਬ ਉਸ ਕਉ ਕੋਈ ਮਨਿ ਪਰਹਰੈ ॥ଯେତେବେଳେ କେହି ନିଜ ମନରୁ ତାହାକୁ ବାହାର କରିଦିଏ, ਤਬ ਓਹ ਸੇਵਕਿ ਸੇਵਾ ਕਰੈ ॥੨॥ସେ ଦାସୀ ବନି ତାହାର ସେବା କରିଥାଏ||2|| ਮੁਖਿ ਬੇਰਾਵੈ ਅੰਤਿ ਠਗਾਵੈ ॥ସେ ମିଠା
ਨਾਮੁ ਸੁਨਤ ਜਨੁ ਬਿਛੂਅ ਡਸਾਨਾ ॥੨॥ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ଶୁଣି ଏପରି ହୋଇଥାଏ, ଯେପରି ବିଛା ମାରି ଦେଇଛି||2|| ਮਾਇਆ ਕਾਰਣਿ ਸਦ ਹੀ ਝੂਰੈ ॥ସେ ମାୟାର କାରଣରୁ ସଦା ଚିନ୍ତିତ ରହିଥାଏ, କିନ୍ତୁ ਮਨਿ ਮੁਖਿ ਕਬਹਿ ਨ ਉਸਤਤਿ ਕਰੈ ॥ନିଜ ମନ ଓ ମୁଖରେ କେବେ ଭଗବାନଙ୍କ ସ୍ତୁତି କରେ ନାହିଁ। ਨਿਰਭਉ ਨਿਰੰਕਾਰ ਦਾਤਾਰੁ ॥ଯିଏ ନିର୍ଭୀକ, ନିରଙ୍କାର ଏବଂ ସବୁଙ୍କ ଦାତା ଅଟନ୍ତି, ਤਿਸੁ
ਸੁੰਨ ਸਮਾਧਿ ਗੁਫਾ ਤਹ ਆਸਨੁ ॥ଯେଉଁ ଗୁମ୍ଫାରେ ତାହାଙ୍କ ଆସନ ଅଛି, ସେଠାରେ ସେ ଶୂନ୍ୟ ସମାଧି ଲଗାଇଛନ୍ତି। ਕੇਵਲ ਬ੍ਰਹਮ ਪੂਰਨ ਤਹ ਬਾਸਨੁ ॥ସେଠାରେ କେବଳ ପୂର୍ଣ୍ଣ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ହିଁ ନିବାସ ଅଛି। ਭਗਤ ਸੰਗਿ ਪ੍ਰਭੁ ਗੋਸਟਿ ਕਰਤ ॥ପ୍ରଭୁ ସେଠାରେ ନିଜ ଭକ୍ତଙ୍କ ସହିତ ମିଶିଥାନ୍ତି। ਤਹ ਹਰਖ ਨ ਸੋਗ ਨ ਜਨਮ ਨ ਮਰਤ ॥੩॥ସେଠାରେ ନା କିଛି ହର୍ଷ ଅଛି, ନା
ਸੰਤਨ ਕੇ ਪ੍ਰਾਣ ਅਧਾਰ ॥ଆଉ ସେ ସନ୍ଥଙ୍କ ପ୍ରାଣର ଆଧାର ଅଟନ୍ତି। ਊਚੇ ਤੇ ਊਚ ਅਪਾਰ ॥੩॥ସେ ସବୁଙ୍କ ଠାରୁ ଉଚ୍ଚ ଏବଂ ଅପରାମ୍ପର ଅଟନ୍ତି॥3॥ ਸੁ ਮਤਿ ਸਾਰੁ ਜਿਤੁ ਹਰਿ ਸਿਮਰੀਜੈ ॥ତାହା ହିଁ ସୁମତି ଅଟେ, ଯାହା ଦ୍ଵାରା ଭଗବାନଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରାଯାଇ ଥାଏ। ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਜਿਸੁ ਆਪੇ ਦੀਜੈ ॥ସେ ଯାହା ଉପରେ କୃପା ଦୃଷ୍ଟି କରିଥାନ୍ତି, ତାହାକୁ ହିଁ ସୁମତି ଦେଇଥାନ୍ତି।
ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ରାମକଲୀ ମହଲା 5 ॥ ਜਿਸ ਕੀ ਤਿਸ ਕੀ ਕਰਿ ਮਾਨੁ ॥ଯେଉଁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଏହି ସୃଷ୍ଟି, ଧନ-ସମ୍ପଦ ଅଛି, ਆਪਨ ਲਾਹਿ ਗੁਮਾਨੁ ॥ତାହାଙ୍କ ହିଁ ଭାବ ଓ ଗର୍ବ ତ୍ୟାଗ କର। ਜਿਸ ਕਾ ਤੂ ਤਿਸ ਕਾ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥ଯାହାଠାରୁ ତୁ ଜାତ ହୋଇଛୁ, ସବୁକିଛି ତାହାଙ୍କ ହିଁ ଅଟେ। ਤਿਸਹਿ ਅਰਾਧਿ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥੧॥ତାହାଙ୍କ ଆରାଧନା କରିବା
ਓੁਂ ਨਮੋ ਭਗਵੰਤ ਗੁਸਾਈ ॥ଓଁକୁ ଆମର ପ୍ରଣାମ ଅଟେ, ਖਾਲਕੁ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਸਰਬ ਠਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ସେ ହିଁ ଭଗବନ୍ତ, ଜଗତପାଳକ, ସ୍ରଷ୍ଟା ସବୁସ୍ଥାନରେ ବାସ କରିଥାନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥ ਜਗੰਨਾਥ ਜਗਜੀਵਨ ਮਾਧੋ ॥ସେ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଜଗତର ମାଲିକ ଅଟନ୍ତି, ଜଗତକୁ ଜୀବନ ଦେବା ବାଲା ଅଟନ୍ତି, ਭਉ ਭੰਜਨ ਰਿਦ ਮਾਹਿ ਅਰਾਧੋ ॥ହୃଦୟରେ ସେହି ଭୟଭଞ୍ଜନଙ୍କ ଆରାଧନା କର। ਰਿਖੀਕੇਸ ਗੋਪਾਲ ਗੋੁਵਿੰਦ ॥ହେ ଋଷିକେଶ,