ਦੁਖ ਬਿਸਾਰਿ ਸੁਖ ਅੰਤਰਿ ਲੀਨਾ ॥੧॥ଏବେ ମୁଁ ଦୁଃଖକୁ ଭୁଲି ସୁଖରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ॥1॥ ਗਿਆਨ ਅੰਜਨੁ ਮੋ ਕਉ ਗੁਰਿ ਦੀਨਾ ॥ଗୁରୁ ମୋତେ ଜ୍ଞାନର ଅଞ୍ଜନ ଦେଇଛନ୍ତି। ਰਾਮ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਜੀਵਨੁ ਮਨ ਹੀਨਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ରାମନାମ ବିନା ମୋର ଜୀବନ ହୀନ ଥିଲା॥1॥ରୁହ॥ ਨਾਮਦੇਇ ਸਿਮਰਨੁ ਕਰਿ ਜਾਨਾਂ ॥ନାମଦେବ ସ୍ମରଣ କରି ଜାଣିଛନ୍ତି ଆଉ ਜਗਜੀਵਨ ਸਿਉ ਜੀਉ ਸਮਾਨਾਂ ॥੨॥੧॥ତାହାଙ୍କ ଆତ୍ମା
ੴ ਸਤਿ ਨਾਮੁ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰਭਉ ਨਿਰਵੈਰੁ ਅਕਾਲ ਮੂਰਤਿ ਅਜੂਨੀ ਸੈਭੰ ਗੁਰਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ଓଁକାର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ତାହାଙ୍କ ନାମ ସତ୍ୟ ଅଟେ। ସେ ସୃଷ୍ଟିର ରଚୟିତା ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ ଅଟନ୍ତି। ତାହାଙ୍କ ଠାରେ କୌଣସି ଭୟ ବ୍ୟାପ୍ତ ହୁଏନାହିଁ, କାହା ସହିତ ତାହାଙ୍କ ଶତ୍ରୁତା ନାହିଁ, ସେ କାଳାତୀତ, ସଦା ଶାଶ୍ଵତ, ଅଜନ୍ମା ଏବଂ ସ୍ଵୟଂଭୂ ଅଟନ୍ତି ଆଉ ଗୁରୁ-କୃପା ଦ୍ଵାରା ତାହାଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ। ਰਾਗੁ ਗੋਂਡ ਚਉਪਦੇ ਮਹਲਾ ੪
ਕਿਛੁ ਕਿਸੀ ਕੈ ਹਥਿ ਨਾਹੀ ਮੇਰੇ ਸੁਆਮੀ ਐਸੀ ਮੇਰੈ ਸਤਿਗੁਰਿ ਬੂਝ ਬੁਝਾਈ ॥ମୋର ସଦଗୁରୁ ମୋତେ ଏହି ଜ୍ଞାନ ଦେଇଛନ୍ତି ଯେ କେହି ଜୀବ ହାତରେ କିଛି ମଧ୍ୟ ନାହିଁ। ਜਨ ਨਾਨਕ ਕੀ ਆਸ ਤੂ ਜਾਣਹਿ ਹਰਿ ਦਰਸਨੁ ਦੇਖਿ ਹਰਿ ਦਰਸਨਿ ਤ੍ਰਿਪਤਾਈ ॥੪॥੧॥ହେ ହରି! ନାନକଙ୍କ ଆଶା ତୁ ହିଁ ଜାଣିଛୁ ଆଉ ତୋର ଦର୍ଶନ କରି ମୁଁ ତୃପ୍ତ ହୋଇଯାଏ||4||1|| ਗੋਂਡ ਮਹਲਾ ੪
ਜਿਸ ਤੇ ਸੁਖ ਪਾਵਹਿ ਮਨ ਮੇਰੇ ਸੋ ਸਦਾ ਧਿਆਇ ਨਿਤ ਕਰ ਜੁਰਨਾ ॥ହେ ମୋର ମନ! ଯେଉଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଠାରୁ ସର୍ବ ସୁଖ ହାସଲ ହୋଇଥାଏ, ନିତ୍ୟ ହାତ ଯୋଡି ତାହାଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କର। ਜਨ ਨਾਨਕ ਕਉ ਹਰਿ ਦਾਨੁ ਇਕੁ ਦੀਜੈ ਨਿਤ ਬਸਹਿ ਰਿਦੈ ਹਰੀ ਮੋਹਿ ਚਰਨਾ ॥੪॥੩॥ନାନକ ପ୍ରାର୍ଥନା କରନ୍ତି ଯେ ହେ ହରି! ମୁଁ କେବଳ ଏହି ଦାନ ଚାହିଁ ଥାଏ ଯେ
ਮਿਲੁ ਮਿਲੁ ਸਖੀ ਗੁਣ ਕਹੁ ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਭ ਕੇ ਲੇ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਮਤਿ ਧੀਰ ॥੩॥ହେ ମୋର ସଖୀ! ଆସ, ଏକତ୍ର ସଦଗୁରୁଙ୍କ ଧର୍ଯ୍ୟ ଦେବା ବାଲା ମତି ନେଇ ମୋତେ ମୋର ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଗୁଣ ଶୁଣାଅ॥3॥ ਜਨ ਨਾਨਕ ਕੀ ਹਰਿ ਆਸ ਪੁਜਾਵਹੁ ਹਰਿ ਦਰਸਨਿ ਸਾਂਤਿ ਸਰੀਰ ॥੪॥੬॥ ਛਕਾ ੧ ॥ହେ ହରି! ନାନକଙ୍କ ଅଭିଲାଷ ପୁରା କର, କାରଣ ତୋର ଦର୍ଶନ କରି ହିଁ ତାହାଙ୍କ
ਲਾਲ ਨਾਮ ਜਾ ਕੈ ਭਰੇ ਭੰਡਾਰ ॥ତାହାଙ୍କ ନାମ ରୂପୀ ରତ୍ନର ଭଣ୍ଡାର ଭରି ରହିଛି। ਸਗਲ ਘਟਾ ਦੇਵੈ ਆਧਾਰ ॥੩॥ସେ ସବୁ ଜୀବଙ୍କୁ ଆଧାର ଦେଇଥାନ୍ତି॥3॥ ਸਤਿ ਪੁਰਖੁ ਜਾ ਕੋ ਹੈ ਨਾਉ ॥ଯାହାଙ୍କ ନାମ ସତ୍ୟ ପୁରୁଷ ଅଟେ, ਮਿਟਹਿ ਕੋਟਿ ਅਘ ਨਿਮਖ ਜਸੁ ਗਾਉ ॥ଏକ କ୍ଷଣ ମାତ୍ର ତାହାଙ୍କ ଯଶୋଗାନ କରିବା ଦ୍ଵାରା କୋଟି କୋଟି ପାପ ନାଶ ହୋଇଯାଏ।
ਦਿਨੁ ਰੈਣਿ ਨਾਨਕੁ ਨਾਮੁ ਧਿਆਏ ॥ନାନକ ଦିନରାତି ନାମର ହିଁ ମନନ କରିଥାନ୍ତି ଏବଂ ਸੂਖ ਸਹਜ ਆਨੰਦ ਹਰਿ ਨਾਏ ॥੪॥੪॥੬॥ହରିଙ୍କ ନାମ ଦ୍ଵାରା ତାହାଙ୍କ ହୃଦୟରେ ସ୍ଵାଭାବିକ ସୁଖ ଏବଂ ଆନନ୍ଦ ବନି ରହିଥାଏ||4||4||6|| ਗੋਂਡ ਮਹਲਾ ੫ ॥ଗୋଣ୍ଡ ମହଲା 5॥ ਗੁਰ ਕੀ ਮੂਰਤਿ ਮਨ ਮਹਿ ਧਿਆਨੁ ॥ମନରେ ଗୁରୁଙ୍କ ମୂର୍ତ୍ତିରେ ହିଁ ଧ୍ୟାନ ଲାଗିଛି ଆଉ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਮੰਤ੍ਰੁ ਮਨੁ ਮਾਨ
ਗੋਂਡ ਮਹਲਾ ੫ ॥ଗୋଣ୍ଡ ମହଲା 5॥ ਰਾਮ ਰਾਮ ਸੰਗਿ ਕਰਿ ਬਿਉਹਾਰ ॥ହେ ଜୀବ! ରାମନାମର ହିଁ ବ୍ୟବହାର କର, ਰਾਮ ਰਾਮ ਰਾਮ ਪ੍ਰਾਨ ਅਧਾਰ ॥କାରଣ ରାମନାମ ହିଁ ପ୍ରାଣର ଏକମାତ୍ର ଆଧାର ଅଟେ। ਰਾਮ ਰਾਮ ਰਾਮ ਕੀਰਤਨੁ ਗਾਇ ॥ରାମଙ୍କ ହିଁ କୀର୍ତ୍ତିଗାନ କରିବା ଉଚିତ, ਰਮਤ ਰਾਮੁ ਸਭ ਰਹਿਓ ਸਮਾਇ ॥੧॥କାରଣ ପ୍ରିୟ ରାମ ସବୁଙ୍କ ଠାରେ ରହିଛନ୍ତି॥1॥ ਸੰਤ ਜਨਾ
ਗੁਰ ਕੇ ਚਰਨ ਕਮਲ ਨਮਸਕਾਰਿ ॥ଗୁରୁଙ୍କ ଚରଣ-କମଳକୁ ନମନ କର; ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਇਸੁ ਤਨ ਤੇ ਮਾਰਿ ॥ଏହି ଉପାୟରେ ଏହି ତନରୁ କାମ-କ୍ରୋଧକୁ ମାରି ଦିଅ। ਹੋਇ ਰਹੀਐ ਸਗਲ ਕੀ ਰੀਨਾ ॥ଆମେ ସବୁଙ୍କ ଚରଣର ଧୂଳି ବନି ରହିବା ଉଚିତ ଏବଂ ਘਟਿ ਘਟਿ ਰਮਈਆ ਸਭ ਮਹਿ ਚੀਨਾ ॥੧॥ସବୁଙ୍କ ଠାରେ ବାସ କରୁଥିବା ରାମଙ୍କୁ ଜାଣିବା ଉଚିତ ਇਨ ਬਿਧਿ ਰਮਹੁ ਗੋਪਾਲ ਗੋੁਬਿੰਦੁ
ਨਿਰਮਲ ਹੋਇ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹਾਰਾ ਚੀਤ ॥ଏହା ଦ୍ଵାରା ତୁମର ଚିତ୍ତ ନିର୍ମଳ ହୋଇଯିବ। ਮਨ ਤਨ ਕੀ ਸਭ ਮਿਟੈ ਬਲਾਇ ॥ମନ-ତନର ସବୁ ଚିନ୍ତା ଦୂର ହୋଇଯିବ ଏବଂ ਦੂਖੁ ਅੰਧੇਰਾ ਸਗਲਾ ਜਾਇ ॥੧॥ଦୁଃଖର ସାରା ଅନ୍ଧକାର ନାଶ ହୋଇଯିବ॥1॥ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵਤ ਤਰੀਐ ਸੰਸਾਰੁ ॥ହରିଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରିବା ଦ୍ଵାରା ସଂସାର-ସାଗରରୁ ପାର କରାଯାଏ ଏବଂ ਵਡ ਭਾਗੀ ਪਾਈਐ ਪੁਰਖੁ ਅਪਾਰੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ