ਮਾਲੀ ਗਉੜਾ ਮਹਲਾ ੪ ॥ମାଲୀ ଗଉଡା ମହଲା 4॥ ਸਭਿ ਸਿਧ ਸਾਧਿਕ ਮੁਨਿ ਜਨਾ ਮਨਿ ਭਾਵਨੀ ਹਰਿ ਧਿਆਇਓ ॥ସବୁ ସିଦ୍ଧ, ସାଧକ ଏବଂ ମୁନିଜନ ମନରେ ଶ୍ରଦ୍ଧା ପୂର୍ବକ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ହି ଧ୍ୟାନ କରିଥାନ୍ତି। ਅਪਰੰਪਰੋ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਸੁਆਮੀ ਹਰਿ ਅਲਖੁ ਗੁਰੂ ਲਖਾਇਓ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ସେହି ଅପରାମ୍ପର, ପରଂବ୍ରହ୍ମ ଅଦୃଷ୍ଟ ହରିଙ୍କୁ ଗୁରୁ ହିଁ ଦେଖାଇଛନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥ ਹਮ ਨੀਚ ਮਧਿਮ ਕਰਮ ਕੀਏ ਨਹੀ ਚੇਤਿਓ
ਰਾਗੁ ਮਾਲੀ ਗਉੜਾ ਮਹਲਾ ੪ରାଗ ମାଲୀ ଗଉଡା ମହଲା 4 ੴ ਸਤਿ ਨਾਮੁ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰਭਉ ਨਿਰਵੈਰੁ ਅਕਾਲ ਮੂਰਤਿ ਅਜੂਨੀ ਸੈਭੰ ਗੁਰਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ପରମାତ୍ମା ଓଁ-କାର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ତାହାଙ୍କ ନାମ ସତ୍ୟ ଅଟେ। ସେ ସୃଷ୍ଟିର ରଚୟିତା ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ ଅଟନ୍ତି। ତାହାଙ୍କ ଠାରେ କୌଣସି ଭୟ ବ୍ୟାପ୍ତ ହୁଏନାହିଁ, କାହା ସହିତ ତାହାଙ୍କ ଶତ୍ରୁତା ନାହିଁ, ସେ କାଳାତୀତ, ଅଜନ୍ମା ଏବଂ ସ୍ଵୟଂଭୂ ଅଟନ୍ତି ଆଉ ଗୁରୁ-କୃପା ଦ୍ଵାରା ତାହାଙ୍କୁ
ਮੇਰੇ ਸਤਿਗੁਰ ਕੇ ਮਨਿ ਬਚਨ ਨ ਭਾਏ ਸਭ ਫੋਕਟ ਚਾਰ ਸੀਗਾਰੇ ॥੩॥ଯଦି ମୋର ସଦଗୁରୁଙ୍କ ମନକୁ ତାହାର କଥା ଠିକ ଲାଗେ ନାହିଁ, ତାହାର ସବୁ ଶୃଙ୍ଗାର ବ୍ୟର୍ଥ ଅଟେ||3|| ਮਟਕਿ ਮਟਕਿ ਚਲੁ ਸਖੀ ਸਹੇਲੀ ਮੇਰੇ ਠਾਕੁਰ ਕੇ ਗੁਨ ਸਾਰੇ ॥ହେ ସଖୀ! ମୋର ଠାକୁରଙ୍କ ଗୁଣକୁ ସ୍ମରଣ କର। ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੇਵਾ ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਭ ਭਾਈ ਮੈ ਸਤਿਗੁਰ ਅਲਖੁ ਲਖਾਰੇ ॥੪॥ଗୁରୁଙ୍କ ମତ ଅନୁସାରେ
ਲਗਿ ਲਗਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਬਹੁ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਗਾਈ ਲਗਿ ਸਾਧੂ ਸੰਗਿ ਸਵਾਰੇ ॥ସେହି ଜୀବ ସାଧୁଙ୍କ ସାଥିରେ ଲାଗି ନିଜ ଜୀବନ ସଫଳ କରି ନେଇଛି, ଯିଏ ପୁନଃ ପୁନଃ ତାହାଙ୍କ ଚରଣରେ ଲାଗି ସତ୍ୟ ସହିତ ବହୁତ ପ୍ରୀତି ଲଗାଇ ଥାଏ। ਗੁਰ ਕੇ ਬਚਨ ਸਤਿ ਸਤਿ ਕਰਿ ਮਾਨੇ ਮੇਰੇ ਠਾਕੁਰ ਬਹੁਤੁ ਪਿਆਰੇ ॥੬॥ଯିଏ ଗୁରୁଙ୍କ ବଚନ ଉପରେ ଆସ୍ଥା ରଖି ତାହାକୁ ସତ୍ୟ ମାନିଥାଏ, ମୋର ଠାକୁରଙ୍କୁ ଏପରି
ਨਾਨਕ ਦਾਸਨਿ ਦਾਸੁ ਕਹਤੁ ਹੈ ਹਮ ਦਾਸਨ ਕੇ ਪਨਿਹਾਰੇ ॥੮॥੧॥ହେ ନାନକ! ମୁଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦାସର ଦାସ ଏହି ସତ୍ୟ କହିଥାଏ ଯେ ମୁଁ ଦାସର ପାଣି ଭରିବା ବାଲା ଅଟେ||8||1|| ਨਟ ਮਹਲਾ ੪ ॥ନଟ ମହଲା 4॥ ਰਾਮ ਹਮ ਪਾਥਰ ਨਿਰਗੁਨੀਆਰੇ ॥ହେ ରାମ! ମୁଁ ଗୁଣବିହୀନ ମାତ୍ର ପଥର ଅଟେ, ਕ੍ਰਿਪਾ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਿ ਗੁਰੂ ਮਿਲਾਏ ਹਮ ਪਾਹਨ ਸਬਦਿ
ਨਟ ਮਹਲਾ ੫ ॥ନଟ ମହଲା 5 ॥ ਹਉ ਵਾਰਿ ਵਾਰਿ ਜਾਉ ਗੁਰ ਗੋਪਾਲ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ହେ ପରମ-ପରମେଶ୍ଵର! ମୁଁ ତୋ’ ପ୍ରତି ବାରମ୍ବାର ସମର୍ପିତ ଅଟେ॥1॥ରୁହ॥ ਮੋਹਿ ਨਿਰਗੁਨ ਤੁਮ ਪੂਰਨ ਦਾਤੇ ਦੀਨਾ ਨਾਥ ਦਇਆਲ ॥੧॥ହେ ଦୀନନାଥ! ହେ ଦୟାର ସାଗର! ମୁଁ ଗୁଣବିହୀନ ଅଟେ, କିନ୍ତୁ ତୁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଦାତା ଅଟୁ||1|| ਊਠਤ ਬੈਠਤ ਸੋਵਤ ਜਾਗਤ ਜੀਅ ਪ੍ਰਾਨ ਧਨ ਮਾਲ ॥੨॥ପ୍ରତି ଶ୍ବାସରେ,
ਖੁਲੇ ਭ੍ਰਮ ਭੀਤਿ ਮਿਲੇ ਗੋਪਾਲਾ ਹੀਰੈ ਬੇਧੇ ਹੀਰ ॥ପ୍ରଭୁଙ୍କ ମିଳନ ଦ୍ଵାରା ଭ୍ରମର କବାଟ ଖୋଲି ଯାଇଛି, ନାମ ରୂପୀ ହୀରା ମନ ରୂପୀ ହୀରାକୁ ଭେଦ କରିଛି। ਬਿਸਮ ਭਏ ਨਾਨਕ ਜਸੁ ਗਾਵਤ ਠਾਕੁਰ ਗੁਨੀ ਗਹੀਰ ॥੨॥੨॥੩॥ହେ ନାନକ! ଗୁଣର ଗଭୀର ସାଗର ଠାକୁରଙ୍କ ଯଶୋଗାନ କରି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଚକିତ ହୋଇ ଯାଇଛି||2||2||3|| ਨਟ ਮਹਲਾ ੫ ॥ନଟ ମହଲା 5॥ ਅਪਨਾ ਜਨੁ ਆਪਹਿ ਆਪਿ ਉਧਾਰਿਓ ॥ପରମେଶ୍ଵର
ਹਰਿ ਤੁਮ ਵਡ ਅਗਮ ਅਗੋਚਰ ਸੁਆਮੀ ਸਭਿ ਧਿਆਵਹਿ ਹਰਿ ਰੁੜਣੇ ॥ହେ ହରି! ତୁ ଅଗମ୍ୟ ଅଗୋଚର ଏବଂ ମହାନ ଅଟୁ, ସବୁ ଜୀବ ସୁନ୍ଦର ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ହିଁ ମନନ କରିଥାନ୍ତି। ਜਿਨ ਕਉ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹਰੇ ਵਡ ਕਟਾਖ ਹੈ ਤੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਸਿਮਰਣੇ ॥੧॥ଯାହା ଉପରେ ତୋର କୃପାଦୃଷ୍ଟି ହୋଇଯାଏ, ସେହି ଗୁରୁମୁଖୀ ହିଁ ତୋର ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ||1|| ਇਹੁ ਪਰਪੰਚੁ ਕੀਆ ਪ੍ਰਭ ਸੁਆਮੀ ਸਭੁ ਜਗਜੀਵਨੁ ਜੁਗਣੇ
ਰਾਗੁ ਨਟ ਨਾਰਾਇਨ ਮਹਲਾ ੪ରାଗ ନଟ ନାରାୟଣ ମହଲା 4 ੴ ਸਤਿ ਨਾਮੁ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰਭਉ ਨਿਰਵੈਰੁ ਅਕਾਲ ਮੂਰਤਿ ਅਜੂਨੀ ਸੈਭੰ ਗੁਰਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ପରମାତ୍ମା ଏକ ଅଟନ୍ତି, ତାହାଙ୍କ ନାମ ସତ୍ୟ ଅଟେ। ସେ ସୃଷ୍ଟିର ରଚୟିତା ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ ଅଟନ୍ତି। ତାହାଙ୍କ ଠାରେ କୌଣସି ଭୟ ବ୍ୟାପ୍ତ ହୁଏନାହିଁ, କାହା ସହିତ ତାହାଙ୍କ ଶତ୍ରୁତା ନାହିଁ, ସେ କାଳାତୀତ, ଅଜନ୍ମା ଏବଂ ସ୍ଵୟଂଭୂ ଅଟନ୍ତି ଆଉ ଗୁରୁ-କୃପା ଦ୍ଵାରା ତାହାଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ
ਦੇਵ ਸੰਸੈ ਗਾਂਠਿ ਨ ਛੂਟੈ ॥ହେ ଈଶ୍ଵର! ମନରୁ ସଂଶୟର ଗଣ୍ଠି ଖୋଲେ ନାହିଁ, ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧ ਮਾਇਆ ਮਦ ਮਤਸਰ ਇਨ ਪੰਚਹੁ ਮਿਲਿ ਲੂਟੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ଏଣୁ କାମ, କ୍ରୋଧ, ମାୟା, ଅଭିମାନ ଏବଂ ଇର୍ଷା- ଏହି ପାଞ୍ଚ ମିଶି ଶୁଭ ଗୁଣ ଲୁଟି ନେଇଛି॥1॥ରୁହ॥ ਹਮ ਬਡ ਕਬਿ ਕੁਲੀਨ ਹਮ ਪੰਡਿਤ ਹਮ ਜੋਗੀ ਸੰਨਿਆਸੀ ॥ଆମର ଏହି ବୁଦ୍ଧି କେବେ ମଧ୍ୟ ନାଶ ହୁଏନାହିଁ,