ਹਰਿ ਸੁਖਦਾਤਾ ਮਨਿ ਵਸੈ ਹਉਮੈ ਜਾਇ ਗੁਮਾਨੁ ॥ సమాధానాన్ని ఇచ్చే దేవుడు మీ మనస్సులో నివసిస్తాడు, మరియు మీ అహంకారము మరియు గర్వం నిష్క్రమిస్తుంది. ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਪਾਈਐ ਤਾ ਅਨਦਿਨੁ ਲਾਗੈ ਧਿਆਨੁ ॥੨॥ ఓ నానక్, ఆయన కృప యొక్క చూపు ద్వారా దేవుణ్ణి గ్రహించినప్పుడు, రాత్రి మరియు పగలు, అతని మనస్సు అతని ధ్యానంలో అనుసంధానించబడి ఉంటుంది. || 2|| ਪਉੜੀ ॥ పౌరీ: ਸਤੁ ਸੰਤੋਖੁ ਸਭੁ ਸਚੁ
ਕਾਇਆ ਮਿਟੀ ਅੰਧੁ ਹੈ ਪਉਣੈ ਪੁਛਹੁ ਜਾਇ ॥ శరీరం కేవలం మురికి, అది గుడ్డిది (అజ్ఞానం). చివర్లో, ఆత్మ దాని పనులకు బాధ్యత వహిస్తుంది. ਹਉ ਤਾ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿਆ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਆਵਾ ਜਾਇ ॥ ఆత్మ ఇలా చెబుతో౦ది: నేను మాయ (లోకదురాశ) చేత ఆకర్షి౦చబడ్డాను. అందువల్ల, నేను పదే పదే చెడుపనులను చేస్తూనే ఉంటాను. ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੁ ਨ ਜਾਤੋ ਖਸਮ ਕਾ ਜਿ ਰਹਾ ਸਚਿ ਸਮਾਇ ॥੧॥
ਇਹੁ ਜੀਉ ਸਦਾ ਮੁਕਤੁ ਹੈ ਸਹਜੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥੨॥ అప్పుడు, ఈ ఆత్మ శాశ్వతంగా విముక్తి చెందుతుంది (అహం లేదా ప్రపంచ అనుబంధాల నుండి), మరియు ఇది ఖగోళ ఆనందంలో లీనమై ఉంటుంది. || 2|| ਪਉੜੀ ॥ పౌరీ: ਪ੍ਰਭਿ ਸੰਸਾਰੁ ਉਪਾਇ ਕੈ ਵਸਿ ਆਪਣੈ ਕੀਤਾ ॥ దేవుడు విశ్వాన్ని సృష్టించాడు, మరియు అతను దానిని తన నియంత్రణలో ఉంచుకుంటాడు. ਗਣਤੈ ਪ੍ਰਭੂ ਨ ਪਾਈਐ ਦੂਜੈ ਭਰਮੀਤਾ ॥
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨ ਪਾਇਆ ਜਨਮੁ ਬਿਰਥਾ ਗਵਾਇਆ ਨਾਨਕ ਜਮੁ ਮਾਰਿ ਕਰੇ ਖੁਆਰ ॥੨॥ వారు దేవుని నామంతో ఆశీర్వదించబడరు, మరియు వారు తమ జీవితాలను వృధా చేస్తారు; ఓ నానక్, మరణ దూత వారిని శిక్షిస్తాడు మరియు అగౌరవిస్తాడు. || 2|| ਪਉੜੀ ॥ పౌరీ: ਆਪਣਾ ਆਪੁ ਉਪਾਇਓਨੁ ਤਦਹੁ ਹੋਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥ దేవుడు తనను తాను సృష్టించినప్పుడు, ఇంకెవరూ లేరు. ਮਤਾ ਮਸੂਰਤਿ ਆਪਿ ਕਰੇ ਜੋ
ਜਿਉ ਬੋਲਾਵਹਿ ਤਿਉ ਬੋਲਹ ਸੁਆਮੀ ਕੁਦਰਤਿ ਕਵਨ ਹਮਾਰੀ ॥ ఓ’ నా దేవుడైన మా గురువా, మీరు మమ్మల్ని మాట్లాడేలా చేసేది మాత్రమే మనం మాట్లాడగలం, లేకపోతే మనం ఏదైనా చెప్పడానికి ఏ శక్తి ఉంటుంది? ਸਾਧਸੰਗਿ ਨਾਨਕ ਜਸੁ ਗਾਇਓ ਜੋ ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਅਤਿ ਪਿਆਰੀ ॥੮॥੧॥੮॥ నానక్ సాధువుల సాంగత్యంలో దేవుని ప్రశంసలను పాడాడు, ఇది అతనికి అత్యంత ప్రియమైనది.||8|| 1||8|| ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੪ రాగ్
ਸਨਕ ਸਨੰਦਨ ਨਾਰਦ ਮੁਨਿ ਸੇਵਹਿ ਅਨਦਿਨੁ ਜਪਤ ਰਹਹਿ ਬਨਵਾਰੀ ॥ ఓ’ దేవుడా, సనక్, సనంద, నారద వంటి ఋషులు ఎల్లప్పుడూ మీ భక్తి ఆరాధనలో నిమగ్నమై ఉంటారు మరియు ఎల్లప్పుడూ మిమ్మల్ని గుర్తుంచుకుంటారు; ਸਰਣਾਗਤਿ ਪ੍ਰਹਲਾਦ ਜਨ ਆਏ ਤਿਨ ਕੀ ਪੈਜ ਸਵਾਰੀ ॥੨॥ ప్రహ్లాద్ వంటి భక్తులు మీ ఆశ్రయం కోరినప్పుడు, మీరు వారి గౌరవాన్ని కాపాడారు. || 2|| ਅਲਖ ਨਿਰੰਜਨੁ ਏਕੋ ਵਰਤੈ ਏਕਾ ਜੋਤਿ ਮੁਰਾਰੀ
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਹਿਰਦੈ ਪਵਿਤ੍ਰੁ ਪਾਵਨੁ ਇਹੁ ਸਰੀਰੁ ਤਉ ਸਰਣੀ ॥੭॥ మీ హృదయ౦లో దేవుని నిష్కల్మషమైన నామాన్ని ప్రతిష్ఠి౦చ౦డి; ఓ’ దేవుడా, నేను ఈ శరీరాన్ని మీ ఆశ్రయములో అప్పగించుచు ప్రార్థన చేయచుంటిని. ||7|| ਲਬ ਲੋਭ ਲਹਰਿ ਨਿਵਾਰਣੰ ਹਰਿ ਨਾਮ ਰਾਸਿ ਮਨੰ ॥ దేవుని నామ సంపదను మీ హృదయ౦లో ఉ౦చ౦డి, అది దురాశ తరంగాలను శాంతపరచగల సామర్థ్య౦ కలిగివు౦ది. ਮਨੁ ਮਾਰਿ ਤੁਹੀ ਨਿਰੰਜਨਾ ਕਹੁ ਨਾਨਕਾ ਸਰਨੰ
ਸਤਿਗੁਰ ਵਾਕਿ ਹਿਰਦੈ ਹਰਿ ਨਿਰਮਲੁ ਨਾ ਜਮ ਕਾਣਿ ਨ ਜਮ ਕੀ ਬਾਕੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ గురువు బోధనల ద్వారా, నిష్కల్మషమైన దేవుణ్ణి తన హృదయంలో ప్రతిష్ఠచేసినప్పుడు అతను మరణం మరియు తన మునుపటి దుశ్చర్యల భయం గురించి భయపడడు. || 1|| విరామం|| ਹਰਿ ਗੁਣ ਰਸਨ ਰਵਹਿ ਪ੍ਰਭ ਸੰਗੇ ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਸਹਜਿ ਹਰੀ ॥ దేవుని భక్తులు ఎల్లప్పుడూ తమ సమక్షంలో ఉన్నట్లు భావిస్తారు మరియు
ਪਵਣੁ ਪਾਣੀ ਅਗਨਿ ਤਿਨਿ ਕੀਆ ਬ੍ਰਹਮਾ ਬਿਸਨੁ ਮਹੇਸ ਅਕਾਰ ॥ దేవుడు గాలి, నీరు మరియు అగ్నిని సృష్టించినప్పుడు అతను బ్రహ్మ, దేవుడు విష్ణువు మరియు దేవుడు శివ మరియు ఇతర రూపాలను సృష్టించాడు. ਸਰਬੇ ਜਾਚਿਕ ਤੂੰ ਪ੍ਰਭੁ ਦਾਤਾ ਦਾਤਿ ਕਰੇ ਅਪੁਨੈ ਬੀਚਾਰ ॥੪॥ ఓ దేవుడా, అన్ని జీవము బిచ్చగాళ్ళు మరియు మీరు మాత్రమే ప్రయోజకులు మరియు మీరు మీ స్వంత పరిగణనలకు అనుగుణంగా బహుమతులు ఇస్తారు. ||
ਕਵਲ ਪ੍ਰਗਾਸ ਭਏ ਸਾਧਸੰਗੇ ਦੁਰਮਤਿ ਬੁਧਿ ਤਿਆਗੀ ॥੨॥ గురువు సాంగత్యంలో వారి హృదయాలు వికసించి చెడు ఆలోచనలను త్యజించాయి. || 2|| ਆਠ ਪਹਰ ਹਰਿ ਕੇ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਸਿਮਰੈ ਦੀਨ ਦੈਆਲਾ ॥ అన్ని వేళలా దేవుని పాటలను పాడుతూ, సాత్వికుల దయామయుడైన గురువును ప్రేమగా గుర్తుంచుకునేవాడు, ਆਪਿ ਤਰੈ ਸੰਗਤਿ ਸਭ ਉਧਰੈ ਬਿਨਸੇ ਸਗਲ ਜੰਜਾਲਾ ॥੩॥ అతను తన సహచరులతో కలిసి ప్రపంచ దుర్గుణాల సముద్రం గుండా