ਸਤਿਗੁਰ ਸਬਦੀ ਪਾਧਰੁ ਜਾਣਿ ॥ଗୁରୁଙ୍କ ଶିକ୍ଷା ଦ୍ଵାରା ହିଁ ରାସ୍ତା ଜ୍ଞାତ ହୋଇଥାଏ ଆଉ ਗੁਰ ਕੈ ਤਕੀਐ ਸਾਚੈ ਤਾਣਿ ॥ଗୁରୁଙ୍କ ଆଶ୍ରାରେ ସଚ୍ଚା ବଳ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ। ਨਾਮੁ ਸਮ੍ਹ੍ਹਾਲਸਿ ਰੂੜ੍ਹ੍ਹੀ ਬਾਣਿ ॥ସୁନ୍ଦର ବାଣୀରେ ନାମ ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ ଏବଂ ਥੈਂ ਭਾਵੈ ਦਰੁ ਲਹਸਿ ਪਿਰਾਣਿ ॥੨॥ଯଦି ତୋତେ ମଞ୍ଜୁର ହୋଇଥାଏ, ତୋର ଦ୍ଵାର ଉପଲବ୍ଧ ହୋଇଥାଏ||2|| ਊਡਾਂ ਬੈਸਾ ਏਕ ਲਿਵ ਤਾਰ ॥ଚାଲି ଯାଇଥାଏ କିମ୍ବା ବସି
ਕਾਗਦ ਕੋਟੁ ਇਹੁ ਜਗੁ ਹੈ ਬਪੁਰੋ ਰੰਗਨਿ ਚਿਹਨ ਚਤੁਰਾਈ ॥ଏହି ଜଗତ କାଗଜର ଏକ ଦୁର୍ଗ ଅଟେ, ଚତୁରତା ଏହାର ରଙ୍ଗ ଓ ଚିହ୍ନ ଅଟେ। ਨਾਨੑੀ ਸੀ ਬੂੰਦ ਪਵਨੁ ਪਤਿ ਖੋਵੈ ਜਨਮਿ ਮਰੈ ਖਿਨੁ ਤਾਈਂ ॥੪॥ସାମାନ୍ୟ ବର୍ଷା ବିନ୍ଦୁ ଏବଂ ପବନରେ ଏହା ସମାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ଏକ କ୍ଷଣରେ ଜୀବନ ମୃତ୍ୟୁ ବଦଳି ଯାଇଥାଏ||4|| ਨਦੀ ਉਪਕੰਠਿ ਜੈਸੇ ਘਰੁ ਤਰਵਰੁ ਸਰਪਨਿ ਘਰੁ ਘਰ ਮਾਹੀ
ਮਲਾਰ ਮਹਲਾ ੫ ॥ମଲାର ମହଲା 5 ॥ ਹੇ ਗੋਬਿੰਦ ਹੇ ਗੋਪਾਲ ਹੇ ਦਇਆਲ ਲਾਲ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ହେ ଗୋବିନ୍ଦ, ହେ ଜଗତ ପାଳକ, ହେ ଦୀନଦୟାଳୁ!॥1॥ରୁହ॥ ਪ੍ਰਾਨ ਨਾਥ ਅਨਾਥ ਸਖੇ ਦੀਨ ਦਰਦ ਨਿਵਾਰ ॥੧॥ହେ ପ୍ରାଣନାଥ! ହେ ଗରିବର ସାଥୀ! ତୁ ଦୀନର ଯନ୍ତ୍ରଣା ଦୂର କରିଥାଉ||1|| ਹੇ ਸਮ੍ਰਥ ਅਗਮ ਪੂਰਨ ਮੋਹਿ ਮਇਆ ਧਾਰਿ ॥੨॥ହେ ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ, ଅଗମ୍ୟ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ପରମେଶ୍ଵର! ମୋ’ ଉପରେ ନିଜ
ਮਨਿ ਫੇਰਤੇ ਹਰਿ ਸੰਗਿ ਸੰਗੀਆ ॥ଯିଏ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ସଙ୍ଗୀ ସହିତ ହରିନାମର ମାଳା ଜପିଥାଏ, ਜਨ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਿਉ ਪ੍ਰੀਤਮੁ ਥੀਆ ॥੨॥੧॥੨੩॥ହେ ନାନକ! ତାହାଙ୍କୁ ପ୍ରିୟତମ ପ୍ରଭୁ ପ୍ରାଣ ଠାରୁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରିୟ ହୋଇଥାନ୍ତି||2||1||23|| ਮਲਾਰ ਮਹਲਾ ੫ ॥ମଲାର ମହଲା 5 ॥ ਮਨੁ ਘਨੈ ਭ੍ਰਮੈ ਬਨੈ ॥ଏହି ମନ ଧନ-ବନରେ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ରହିଥାଏ, ਉਮਕਿ ਤਰਸਿ ਚਾਲੈ ॥ଉତ୍ସାହର ସହିତ ଚାଲିଥାଏ, ਪ੍ਰਭ ਮਿਲਬੇ ਕੀ ਚਾਹ ॥੧॥ ਰਹਾਉ
ਨਾਨਕ ਤਿਨ ਕੈ ਸਦ ਕੁਰਬਾਣੇ ॥੪॥੨॥੨੦॥ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ଆମେ ତାହାଙ୍କ ପ୍ରତି ସଦା ସମର୍ପିତ ଯାଇଥାଉ||4||2||20|| ਮਲਾਰ ਮਹਲਾ ੫ ॥ମଲାର ମହଲା 5 ॥ ਪਰਮੇਸਰੁ ਹੋਆ ਦਇਆਲੁ ॥ପରମେଶ୍ଵର ଦୟାଳୁ ହୋଇଛନ୍ତି, ਮੇਘੁ ਵਰਸੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਧਾਰ ॥ଅମୃତମୟ ବର୍ଷା ହୋଇଛି। ਸਗਲੇ ਜੀਅ ਜੰਤ ਤ੍ਰਿਪਤਾਸੇ ॥ସବୁ ଜୀବ ତୃପ୍ତ ହୋଇଛନ୍ତି ଏବଂ ਕਾਰਜ ਆਏ ਪੂਰੇ ਰਾਸੇ ॥੧॥ସବୁ କାର୍ଯ୍ୟ ସମ୍ପର୍ଣ୍ଣ ହୋଇ ଯାଇଛି||1||
ਮਲਾਰ ਮਃ ੫ ॥ମଲାର ମହଲା 5 ॥ ਪ੍ਰਭ ਕੋ ਭਗਤਿ ਬਛਲੁ ਬਿਰਦਾਇਓ ॥ଭକ୍ତ ସହିତ ପ୍ରେମ କରିବା ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସ୍ଵଭାବ ଅଟେ, ਨਿੰਦਕ ਮਾਰਿ ਚਰਨ ਤਲ ਦੀਨੇ ਅਪੁਨੋ ਜਸੁ ਵਰਤਾਇਓ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ଏଣୁ ସେ ନିନ୍ଦୁକକୁ ମାରି ନିଜ ପାଦ ତଳେ ଦଳି ଦେଇଥାନ୍ତି ଆଉ ଏହି ପ୍ରକାରେ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ବିଶ୍ଵରେ ନିଜ ଯଶ ପ୍ରସାର କରିଥାନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥ ਜੈ ਜੈ ਕਾਰੁ ਕੀਨੋ ਸਭ ਜਗ ਮਹਿ ਦਇਆ
ਮਨਿ ਤਨਿ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਜਗਦੀਸੁਰ ਪੇਖਤ ਸਦਾ ਹਜੂਰੇ ॥ଜଗଦୀଶ୍ଵର ମୋର ମନ ତନରେ ସ୍ଥାପିତ ହୋଇଛନ୍ତି ଏବଂ ମୁଁ ସଦା ତାହାଙ୍କୁ ନିକଟରେ ଦେଖିଥାଏ। ਨਾਨਕ ਰਵਿ ਰਹਿਓ ਸਭ ਅੰਤਰਿ ਸਰਬ ਰਹਿਆ ਭਰਪੂਰੇ ॥੨॥੮॥੧੨॥ହେ ନାନକ! ଈଶ୍ଵର ସବୁଙ୍କ ଅନ୍ତର୍ମନରେ ସ୍ଥିତ ଅଛନ୍ତି, ସେ ସର୍ବ ବ୍ୟାପକ ଅଟନ୍ତି||2||8||12|| ਮਲਾਰ ਮਹਲਾ ੫ ॥ମଲାର ମହଲା 5 ॥ ਹਰਿ ਕੈ ਭਜਨਿ ਕਉਨ ਕਉਨ ਨ ਤਾਰੇ ॥ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଭଜନ
ਇਸਤ੍ਰੀ ਰੂਪ ਚੇਰੀ ਕੀ ਨਿਆਈ ਸੋਭ ਨਹੀ ਬਿਨੁ ਭਰਤਾਰੇ ॥੧॥କୋମଳ ସ୍ଵଭାବ, ଦାସୀ ଭଳି ସ୍ତ୍ରୀ ନିଜ ପତି ବିନା ଶୋଭା ପ୍ରାପ୍ତ କରେନାହିଁ||1|| ਬਿਨਉ ਸੁਨਿਓ ਜਬ ਠਾਕੁਰ ਮੇਰੈ ਬੇਗਿ ਆਇਓ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰੇ ॥ଯେତେବେଳେ ଠାକୁର ମୋର ବିନତି ଶୁଣିଛନ୍ତି, କୃପା କରି ଆସିଛନ୍ତି। ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਮੇਰੋ ਬਨਿਓ ਸੁਹਾਗੋ ਪਤਿ ਸੋਭਾ ਭਲੇ ਅਚਾਰੇ ॥੨॥੩॥੭॥ହେ ନାନକ! ମୋର ପତି ପ୍ରଭୁ ସୋହାଗ ବନି ଯାଇଛନ୍ତି,
ਜਬ ਪ੍ਰਿਅ ਆਇ ਬਸੇ ਗ੍ਰਿਹਿ ਆਸਨਿ ਤਬ ਹਮ ਮੰਗਲੁ ਗਾਇਆ ॥ଯେତେବେଳେ ପ୍ରିୟତମ-ପ୍ରଭୁ ହୃଦୟ-ଘରେ ବାସ କରିଥାନ୍ତି, ଆମେ ତାହାଙ୍କ ମଙ୍ଗଳଗାନ କରିଛୁ। ਮੀਤ ਸਾਜਨ ਮੇਰੇ ਭਏ ਸੁਹੇਲੇ ਪ੍ਰਭੁ ਪੂਰਾ ਗੁਰੂ ਮਿਲਾਇਆ ॥੩॥ପ୍ରଭୁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ କରାଇଛନ୍ତି, ମୋର ମିତ୍ର ଏବଂ ସଜ୍ଜନ ସମସ୍ତେ ସୁଖୀ ହୋଇ ଯାଇଛନ୍ତି||3|| ਸਖੀ ਸਹੇਲੀ ਭਏ ਅਨੰਦਾ ਗੁਰਿ ਕਾਰਜ ਹਮਰੇ ਪੂਰੇ ॥ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁ ଆମର ସମସ୍ତ କାର୍ଯ୍ୟ
ਹਰਿ ਹਮ ਗਾਵਹਿ ਹਰਿ ਹਮ ਬੋਲਹਿ ਅਉਰੁ ਦੁਤੀਆ ਪ੍ਰੀਤਿ ਹਮ ਤਿਆਗੀ ॥੧॥ଆମେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଗୁନାଗାନ କରୁ, ତାହାଙ୍କ ନାମର ଉଚ୍ଚାରଣ କରୁ ଏବଂ ଦୈତ୍ୟଭାବର ପ୍ରେମ ଆମେ ତ୍ୟାଗ କରି ଦେଇଛୁ||1|| ਮਨਮੋਹਨ ਮੋਰੋ ਪ੍ਰੀਤਮ ਰਾਮੁ ਹਰਿ ਪਰਮਾਨੰਦੁ ਬੈਰਾਗੀ ॥ଏକମାତ୍ର ସେ ହିଁ ମୋର ମନମୋହନ ଏବଂ ପ୍ରିୟତମ ଏବଂ ସେ ହି ପରମାନନ୍ଦ ଓ ବୈରାଗୀ ଅଟନ୍ତି। ਹਰਿ ਦੇਖੇ ਜੀਵਤ ਹੈ ਨਾਨਕੁ ਇਕ ਨਿਮਖ