ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਪਰੀਤਿ ਧ੍ਰਿਗੁ ਸੁਖੀ ਨ ਦੀਸੈ ਕੋਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ମୋହ-ମାୟାକୁ ପ୍ରୀତି ଧିକ୍କାର କରେ , ଏହା ଦ୍ଵାରା କେହି ମଧ୍ୟ ସୁଖୀ ଦେଖା ଦିଅନ୍ତି ନାହିଁ ॥1॥ରୁହ॥ ਦਾਨਾ ਦਾਤਾ ਸੀਲਵੰਤੁ ਨਿਰਮਲੁ ਰੂਪੁ ਅਪਾਰੁ ॥ସେହି ପରମେଶ୍ଵର ସର୍ବଜ୍ଞ, ମହାନ ଦାତା, କୋମଳ-ହୃଦୟବାନ, ପବିତ୍ର, ସୁନ୍ଦର ତଥା ଅନନ୍ତ ଅଟନ୍ତି। ਸਖਾ ਸਹਾਈ ਅਤਿ ਵਡਾ ਊਚਾ ਵਡਾ ਅਪਾਰੁ ॥ସେହି ପ୍ରାଣୀର ସାଥୀ, ସହାୟକ, ମହାନ, ଅନନ୍ତ, ବିଶାଳ
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੫ ॥ସିରିରାଗ ମହଲା 5 ॥ ਮਿਲਿ ਸਤਿਗੁਰ ਸਭੁ ਦੁਖੁ ਗਇਆ ਹਰਿ ਸੁਖੁ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਆਇ ॥ସଦଗୁରୁଙ୍କ ମିଳନରୁ ସମସ୍ତ ଦୁଃଖ ନିବୃତ୍ତ ହୋଇଯାଇଛି ଆଉ ସୁଖ ସ୍ୱରୂପ ପରମାତ୍ମା ହୃଦୟରେ ଆସି ବାସ କରନ୍ତି। ਅੰਤਰਿ ਜੋਤਿ ਪ੍ਰਗਾਸੀਆ ਏਕਸੁ ਸਿਉ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥ଏକ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ସାଥିରେ ମନ ଲଗାଇଲେ ଅନ୍ତର୍ମନ ପବିତ୍ର ଜ୍ଞାନ-ଜ୍ୟୋତିର ପ୍ରକାଶ ହୋଇଯାଏ। ਮਿਲਿ ਸਾਧੂ ਮੁਖੁ ਊਜਲਾ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਪਾਇ
ਮੇਰੇ ਮਨ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ॥ହେ ମୋର ମନ! ତୁ ହରି-ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମ ଧ୍ୟାନ କର। ਨਾਮੁ ਸਹਾਈ ਸਦਾ ਸੰਗਿ ਆਗੈ ਲਏ ਛਡਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ଯେହେତୁ ଭଗବାନଙ୍କ ନାମ ସ୍ମରଣ ହିଁ ସର୍ବଦା ସାଥିରେ ରହିଥାଏ ଆଉ ସହାୟକ ହୋଇଥାଏ ଯାହା ପରେ ଯମର କଷ୍ଟରୁ ଛଡାଇ ନିଏ ॥1॥ରୁହ॥ ਦੁਨੀਆ ਕੀਆ ਵਡਿਆਈਆ ਕਵਨੈ ਆਵਹਿ ਕਾਮਿ ॥ହେ ଜୀବ! ଦୁନିଆ ଦ୍ଵାରା ଦିଆଯାଇଥିବା ସମ୍ମାନ କେବେ ମଧ୍ୟ
ਸਾਧੂ ਸੰਗੁ ਮਸਕਤੇ ਤੂਠੈ ਪਾਵਾ ਦੇਵ ॥ହେ ଗୁରୁଦେବ! ଆପଣଙ୍କ ପ୍ରସନ୍ନତାରୁ ହିଁ ସାଧୁ-ସଙ୍ଗତି ଏବଂ ନାମ ସ୍ମରଣର କଠିନ ପରିଶ୍ରମ କରାଯାଇପାରେ। ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਵਸਗਤਿ ਸਾਹਿਬੈ ਆਪੇ ਕਰਣ ਕਰੇਵ ॥ସୃଷ୍ଟିର ସମସ୍ତ କାର୍ଯ୍ୟ ସଚ୍ଚା ବାଦଶାହଙ୍କ ଅଧିନ ଅଟେ, ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସବୁ କିଛି କରିବା ଏବଂ କରାଇବା ବାଲା ଅଟନ୍ତି। ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਬਲਿਹਾਰਣੈ ਮਨਸਾ ਸਭ ਪੂਰੇਵ ॥੩॥ମୁଁ ସେହି ସଦଗୁରୁ ପ୍ରତି ଉତ୍ସର୍ଗିତ ଅଛି, ଯିଏ
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੫ ॥ସିରିରାଗ ମହଲା 5 ॥ ਭਲਕੇ ਉਠਿ ਪਪੋਲੀਐ ਵਿਣੁ ਬੁਝੇ ਮੁਗਧ ਅਜਾਣਿ ॥ମନୁଷ୍ୟ ପ୍ରତିଦିନ ପ୍ରାତଃ କାଳରେ ଉଠି ନିଜ ଦେହର ପାଳନ ପୋଷଣ କରିଥାଏ, କିନ୍ତୁ ଯେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ବିଷୟରେ ଜ୍ଞାନ ହୋଇନଥାଏ, ସେ ମୂର୍ଖ ତଥା ଅବୁଝା ହୋଇ ରହିଥାଏ। ਸੋ ਪ੍ਰਭੁ ਚਿਤਿ ਨ ਆਇਓ ਛੁਟੈਗੀ ਬੇਬਾਣਿ ॥ଯଦି ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରି ନାହଁ ତାହାହେଲେ ଏହି ବ୍ୟର୍ଥ ଶରୀର ଶ୍ମଶାନରେ ଫୋପାଡି
ਓਨੀ ਚਲਣੁ ਸਦਾ ਨਿਹਾਲਿਆ ਹਰਿ ਖਰਚੁ ਲੀਆ ਪਤਿ ਪਾਇ ॥ସେ ସର୍ବଦା ମୃତ୍ୟୁକୁ ନିଜ ନେତ୍ର ସମ୍ମୁଖରେ ରଖିଥାଏ ଆଉ ଆଉ ପ୍ରବାସ ହେତୁ ବ୍ୟୟ ପାଇଁ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମର ରାଶି ଏକତ୍ର କରିଥାଏ, ଯାହା ଦ୍ଵାରା ଲୋକରେ ସେ ମାନ-ଯଶ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ। ਗੁਰਮੁਖਿ ਦਰਗਹ ਮੰਨੀਅਹਿ ਹਰਿ ਆਪਿ ਲਏ ਗਲਿ ਲਾਇ ॥੨॥ଗୁରୁମୁଖ ଜୀବଙ୍କୁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦରବାରରେ ଭରପୁର ପ୍ରଶଂସା ହୋଇଥାଏ। ଇଶ୍ଵର ଏହି ଜୀବଙ୍କୁ ଆଲିଙ୍ଗନରେ ନିଅନ୍ତି ॥2॥
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੪ ॥ସିରିରାଗ ମହଲା 4 ॥ ਹਉ ਪੰਥੁ ਦਸਾਈ ਨਿਤ ਖੜੀ ਕੋਈ ਪ੍ਰਭੁ ਦਸੇ ਤਿਨਿ ਜਾਉ ॥ଜୀବ ରୂପୀ ନାରୀ ନିତ୍ୟ ଠିଆ ହୋଇ କହୁଛି କି ମୁଁ ପ୍ରତିଦିନ ନିଜ ପ୍ରିୟତମ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ମାର୍ଗ ଦେଖିଥାଉଚଛି କି ଯଦି କିଏ ମୋତେ ମାର୍ଗଦର୍ଶନ କରିବ ତାହାହେଲେ ସେହି ପ୍ରିୟତମ-ପତିଙ୍କ ପାଖରେ ଯାଇ ମିଶିପାରିବି । ਜਿਨੀ ਮੇਰਾ ਪਿਆਰਾ ਰਾਵਿਆ ਤਿਨ ਪੀਛੈ ਲਾਗਿ ਫਿਰਾਉ ॥ମୁଁ ସେ
ਸਹਸ ਸਿਆਣਪ ਕਰਿ ਰਹੇ ਮਨਿ ਕੋਰੈ ਰੰਗੁ ਨ ਹੋਇ ॥ସହସ୍ର ଚତୁରତା ପ୍ରୟୋଗ କରି ପ୍ରାଣୀ ଅସଫଳ ହୋଇଯାଇଛି, ତାହାର ଶୂନ୍ୟ ମନରେ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ପ୍ରେମର ରଙ୍ଗ ଧାରଣ ହୋଇନାହିଁ। ਕੂੜਿ ਕਪਟਿ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਓ ਜੋ ਬੀਜੈ ਖਾਵੈ ਸੋਇ ॥੩॥ମିଥ୍ୟା ଏବଂ ଛଳ କପଟ ପ୍ରୟୋଗ କରି କେହି ବି ପ୍ରାଣୀ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କୁ ପାଇପାରେ ନାହିଁ, ପ୍ରାଣୀ ଯେପରି ବୀଜ ବୁଣେ ସେପରି ହିଁ ଫଳ ତାହାକୁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ॥3॥
ਤਿਨ ਕੀ ਸੇਵਾ ਧਰਮ ਰਾਇ ਕਰੈ ਧੰਨੁ ਸਵਾਰਣਹਾਰੁ ॥੨॥ପ୍ରଭୁ ଭକ୍ତଙ୍କ ଧର୍ମରାଜ ସ୍ଵୟଂ ତାହାଙ୍କ ଧ୍ୟାନରେ ସେବା କରିଥାଏ, ସେ ପ୍ରାଣୀ ଧନ୍ୟ ଅଟେ ଆଉ ତାହାର ରଚୟିତା ପ୍ରଭୁ ଧନ୍ୟ-ଧନ୍ୟ ଅଟେ॥2॥ ਮਨ ਕੇ ਬਿਕਾਰ ਮਨਹਿ ਤਜੈ ਮਨਿ ਚੂਕੈ ਮੋਹੁ ਅਭਿਮਾਨੁ ॥ଯେଉଁ ପ୍ରାଣୀ ମନର ବିକାର ମନରୁ ତ୍ୟାଗ କରିଦେଇଛି, ସେ ମୋହ ଅଭିମାନ ଇତ୍ୟାଦିରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇ ନିର୍ମଳ ହୋଇଯାଏ। ਆਤਮ ਰਾਮੁ ਪਛਾਣਿਆ ਸਹਜੇ ਨਾਮਿ
ਮੁੰਧੇ ਕੂੜਿ ਮੁਠੀ ਕੂੜਿਆਰਿ ॥ଜୀବ ରୂପୀ ମୁଗ୍ଧ ସ୍ତ୍ରୀ! ତୁ ମରୀଚିକା ଦ୍ଵାରା ପ୍ରଭାବିତ ହୋଇ ମିଥ୍ୟା ହୋଇଯାଉଛୁ। ਪਿਰੁ ਪ੍ਰਭੁ ਸਾਚਾ ਸੋਹਣਾ ਪਾਈਐ ਗੁਰ ਬੀਚਾਰਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ସତ୍ୟ ଓ ସୁନ୍ଦର ପତି-ପରମାତ୍ମା ଗୁରୁଙ୍କ ଉପଦେଶ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇପାରେ॥1॥ରୁହ॥ ਮਨਮੁਖਿ ਕੰਤੁ ਨ ਪਛਾਣਈ ਤਿਨ ਕਿਉ ਰੈਣਿ ਵਿਹਾਇ ॥ସ୍ଵେଚ୍ଛାଚାରୀ ଜୀବ ରୂପୀ ସ୍ତ୍ରୀ ପତି-ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କୁ ଜାଣନ୍ତି ନାହିଁ, ଏଥିପାଇଁ ତାହାର ଜୀବନ ରୂପୀ ରାତି କେମିତି