ODIA PAGE 320

ਪਉੜੀ ॥ପଉଡି॥ ਤਿਸੈ ਸਰੇਵਹੁ ਪ੍ਰਾਣੀਹੋ ਜਿਸ ਦੈ ਨਾਉ ਪਲੈ ॥ହେ ପ୍ରାଣୀ! ସେହି ଗୁରୁଙ୍କ ସେବା କର, ଯାହାର ପାଖରେ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମ ଅଛି। ਐਥੈ ਰਹਹੁ ਸੁਹੇਲਿਆ ਅਗੈ ਨਾਲਿ ਚਲੈ ॥ଏହିପରି ତୁମେ ଈହଲୋକରେ ସୁଖପୂର୍ବକ ରହିବ ତଥା ତୁମ ସାଥିରେ ନାମ ପରଲୋକକୁ ମଧ୍ୟ ଯାଇ ପାରିବ। ਘਰੁ ਬੰਧਹੁ ਸਚ ਧਰਮ ਕਾ ਗਡਿ ਥੰਮੁ ਅਹਲੈ ॥ସତ୍ୟ ଧର୍ମର ଅଟଳ ସ୍ତମ୍ଭ ସ୍ଥାପିତ କରି ଭକ୍ତିର ଘର

ODIA PAGE 319

ਮਃ ੫ ॥ମହଲା 5॥ ਦਾਮਨੀ ਚਮਤਕਾਰ ਤਿਉ ਵਰਤਾਰਾ ਜਗ ਖੇ ॥ବିଜୁଳି ଭଳି ଦୁନିଆର ବ୍ୟବହାର ଅଟେ, ਵਥੁ ਸੁਹਾਵੀ ਸਾਇ ਨਾਨਕ ਨਾਉ ਜਪੰਦੋ ਤਿਸੁ ਧਣੀ ॥੨॥ହେ ନାନକ! କେବଳ ସେହି ବସ୍ତୁ ସୁନ୍ଦର ଅଟେ, ଯାହା ସେହି ମାଲିକ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ଜପିଥାଏ॥2॥ ਪਉੜੀ ॥ପଉଡି॥ ਸਿਮ੍ਰਿਤਿ ਸਾਸਤ੍ਰ ਸੋਧਿ ਸਭਿ ਕਿਨੈ ਕੀਮ ਨ ਜਾਣੀ ॥ମନୁଷ୍ୟ ସ୍ମୃତି, ଶାସ୍ତ୍ର ଦେଖିଅଛି, ପରନ୍ତୁ, କେହି ମଧ୍ୟ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ମୂଲ୍ୟାଙ୍କନ

ODIA PAGE 318

ਗਉੜੀ ਕੀ ਵਾਰ ਮਹਲਾ ੫ ਰਾਇ ਕਮਾਲਦੀ ਮੋਜਦੀ ਕੀ ਵਾਰ ਕੀ ਧੁਨਿ ਉਪਰਿ ਗਾਵਣੀଗଉଡିର ବାର ମହଲା 5 ରାଈ କାମାଲ ଦି ମୋଜଦି କି ୱାର କି ଧ୍ୱନି ଉପରି ଗାବଣୀ ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାକୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପାଇ ହୁଏ। ਸਲੋਕ ਮਃ ੫ ॥ଶ୍ଳୋକ ମହଲା 5॥ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਜੋ ਜਨੁ ਜਪੈ ਸੋ ਆਇਆ ਪਰਵਾਣੁ ॥ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି

ODIA PAGE 317

ਜੋ ਮਾਰੇ ਤਿਨਿ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮਿ ਸੇ ਕਿਸੈ ਨ ਸੰਦੇ ॥ଯେଉଁ ମନୁଷ୍ୟ ପରଂବ୍ରହ୍ମ ଦ୍ଵାରା ମୃତ ଅଟେ, ସେ କାହାରି ସହିତ ନଥାନ୍ତି। ਵੈਰੁ ਕਰਨਿ ਨਿਰਵੈਰ ਨਾਲਿ ਧਰਮਿ ਨਿਆਇ ਪਚੰਦੇ ॥ଏହା ଧର୍ମର ନ୍ୟାୟ ଯେ ଯେଉଁ ଲୋକ ଶତ୍ରୁହୀନ ସାଥିରେ ଶତ୍ରୁତା କରିଥାଏ, ସେ ବହୁତ ଦୁଃଖୀ ହୋଇଥାଏ। ਜੋ ਜੋ ਸੰਤਿ ਸਰਾਪਿਆ ਸੇ ਫਿਰਹਿ ਭਵੰਦੇ ॥ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ସନ୍ଥ ଦ୍ଵାରା ଶାପିତ ଅଟେ, ସେ ଯୋନିରେ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ

ODIA PAGE 316

ਹਰਿ ਅੰਦਰਲਾ ਪਾਪੁ ਪੰਚਾ ਨੋ ਉਘਾ ਕਰਿ ਵੇਖਾਲਿਆ ॥ଭଗବାନ ତପସ୍ଵୀ ଭିତର ପାପକୁ ପ୍ରକଟ କରି ଦେଖାଇଛନ୍ତି। ਧਰਮ ਰਾਇ ਜਮਕੰਕਰਾ ਨੋ ਆਖਿ ਛਡਿਆ ਏਸੁ ਤਪੇ ਨੋ ਤਿਥੈ ਖੜਿ ਪਾਇਹੁ ਜਿਥੈ ਮਹਾ ਮਹਾਂਹਤਿਆਰਿਆ ॥ଧର୍ମରାଜ ନିଜ ଯମଦୂତକୁ କହିଦେଇଛନ୍ତି ଯେ ଏହି ତପସ୍ଵୀକୁ ନେଇ ସେହି ସ୍ଥାନରେ ପକାଅ, ଯେଉଁଠି ବଡ ହତ୍ୟାକାରୀକୁ ପକାଯାଏ। ਫਿਰਿ ਏਸੁ ਤਪੇ ਦੈ ਮੁਹਿ ਕੋਈ ਲਗਹੁ ਨਾਹੀ ਏਹੁ ਸਤਿਗੁਰਿ

ODIA PAGE 315

ਸਲੋਕ ਮਃ ੫ ॥ଶ୍ଳୋକ ମହଲା 5॥ ਰਹਦੇ ਖੁਹਦੇ ਨਿੰਦਕ ਮਾਰਿਅਨੁ ਕਰਿ ਆਪੇ ਆਹਰੁ ॥ଅନ୍ୟ ସବୁ ନିନ୍ଦୁକଙ୍କୁ ଭଗବାନ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ (ପ୍ରୟାସ କରି) ସମାପ୍ତ କରିଛନ୍ତି। ਸੰਤ ਸਹਾਈ ਨਾਨਕਾ ਵਰਤੈ ਸਭ ਜਾਹਰੁ ॥੧॥ହେ ନାନକ! ସନ୍ଥଜନଙ୍କ ସହାୟତା କରିବା ବାଲା ଭଗବାନ ସର୍ବତ୍ର ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ରୂପରେ ବ୍ୟାପକ ରହିଛନ୍ତି ॥1॥ ਮਃ ੫ ॥ମହଲା 5 ॥ ਮੁੰਢਹੁ ਭੁਲੇ ਮੁੰਢ ਤੇ ਕਿਥੈ ਪਾਇਨਿ ਹਥੁ ॥ଯେଉଁ

ODIA PAGE 314

ਪਉੜੀ ॥ପଉଡି॥ ਤੂ ਕਰਤਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਜਾਣਦਾ ਜੋ ਜੀਆ ਅੰਦਰਿ ਵਰਤੈ ॥ହେ ବିଶ୍ଵ ରଚୟିତା ପ୍ରଭୁ! ତୁମେ ସବୁ କିଛି ଜାଣିଅଚ୍ଛ, ଯାହା କିଛି ଜୀବର ହୃଦୟରେ ହୋଇଥାଏ। ਤੂ ਕਰਤਾ ਆਪਿ ਅਗਣਤੁ ਹੈ ਸਭੁ ਜਗੁ ਵਿਚਿ ਗਣਤੈ ॥ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଜଗତ ହିଁ ଏହି ଚିନ୍ତନରେ ଅଛି; ହେ ପରମାତ୍ମା! ତୁମେ ହିଁ ଏହାର ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵରେ ଅଛ। ਸਭੁ ਕੀਤਾ ਤੇਰਾ ਵਰਤਦਾ ਸਭ ਤੇਰੀ ਬਣਤੈ ॥“(କାରଣ) ଯାହା

ODIA PAGE 313

ਜਿਨਾ ਸਾਸਿ ਗਿਰਾਸਿ ਨ ਵਿਸਰੈ ਸੇ ਪੂਰੇ ਪੁਰਖ ਪਰਧਾਨ ॥ଯିଏ ଶ୍ଵାସ ନେବା ଏବଂ ଭୋଜନ କରିବା ସମୟରେ ଏକ କ୍ଷଣ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ଭଗବାନଙ୍କ ନାମ ବିସ୍ମରଣ କରେ ନାହିଁ, ସେ ହିଁ ସର୍ବଗୁଣ ସମ୍ପର୍ଣ୍ଣ ଏବଂ ପ୍ରଧାନ ଅଟେ। ਕਰਮੀ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਾਈਐ ਅਨਦਿਨੁ ਲਗੈ ਧਿਆਨੁ ॥ଭଗବାନଙ୍କ କୃପାରୁ ସଦଗୁରୁ ତାହାକୁ ମିଳିଥାନ୍ତି ଆଉ ତାହାର ଧ୍ୟାନ ରାତି ଦିନ ଭଗବାନଙ୍କ ଠାରେ ଲାଗି ରହିଥାଏ। ਤਿਨ ਕੀ ਸੰਗਤਿ

ODIA PAGE 312

ਤਿਸੁ ਅਗੈ ਪਿਛੈ ਢੋਈ ਨਾਹੀ ਗੁਰਸਿਖੀ ਮਨਿ ਵੀਚਾਰਿਆ ॥ଗୁରୁଙ୍କ ଶିଷ୍ୟ ନିଜ ହୃଦୟରେ ବିଚାର କରି ନେଇଛି ଯେ ତାହାକୁ ଲୋକ ପରଲୋକରେ ସହର ମିଳେନାହିଁ। ਸਤਿਗੁਰੂ ਨੋ ਮਿਲੇ ਸੇਈ ਜਨ ਉਬਰੇ ਜਿਨ ਹਿਰਦੈ ਨਾਮੁ ਸਮਾਰਿਆ ॥ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ସଦଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଶିଥାଏ ଆଉ ନିଜ ହୃଦୟରେ ନାମ ଚିନ୍ତନ କରିଥାଏ, ସେ ଭବସାଗରରୁ ପାର ହୋଇଯାଏ। ਜਨ ਨਾਨਕ ਕੇ ਗੁਰਸਿਖ ਪੁਤਹਹੁ ਹਰਿ ਜਪਿਅਹੁ ਹਰਿ ਨਿਸਤਾਰਿਆ

ODIA PAGE 311

ਸਚੁ ਸਚਾ ਰਸੁ ਜਿਨੀ ਚਖਿਆ ਸੇ ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਰਹੇ ਆਘਾਈ ॥ଯିଏ ସତ୍ୟନାମ ରୂପୀ ରସ ଚାଖିଅଛି, ସେ ତୃପ୍ତ ହୋଇ ଶାନ୍ତ ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି। ਇਹੁ ਹਰਿ ਰਸੁ ਸੇਈ ਜਾਣਦੇ ਜਿਉ ਗੂੰਗੈ ਮਿਠਿਆਈ ਖਾਈ ॥କେବଳ ସେହି ଗୁରୁମୁଖମାନେ ଏହି ହରି-ରସର ଆନନ୍ଦ ଜାଣନ୍ତି, ଯେଉଁମାନେ ଏହି ରସର ସ୍ୱାଦ ଚାଖିଛନ୍ତି। ଯେପରି ମୂକମାନେ ଖାଇଥିବା ମିଠାର ସ୍ୱାଦ ଜାଣନ୍ତି, ସେହିପରି ଅନ୍ୟ କେହି ଜାଣିପାରିବେ ନାହିଁ । ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਹਰਿ

error: Content is protected !!