ਜੀਵੈ ਦਾਤਾ ਦੇਵਣਹਾਰੁ ॥
jeevai daataa dayvanhaar.
He firmly believes that the Giver of all gifts lives forever.
ਉਸ ਨੂੰ ਨਿਸ਼ਚਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਭ ਦਾਤਾਂ ਦੇਣ ਦੇ ਸਮਰੱਥ ਦਾਤਾਰ–ਪ੍ਰਭੂ ਸਦਾ ਜੀਊਂਦਾ–ਜਾਗਦਾ ਕਾਇਮ ਹੈ,
جیِوےَ داتا دیوݨہارُ ॥
اس کا پختہ یقین ہے کہ تمام تحائف دینے والا ہمیشہ زندہ رہتا ہے۔
ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਨਾਮੇ ਲਗੈ ਪਿਆਰੁ ॥੪॥੧॥੨੧॥
naanak har naamay lagai pi-aar. ||4||1||21||
O’ Nanak, he is imbued with the love of God’s Name.||4||1||21||
ਹੇ ਨਾਨਕ! ਉਸ ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਪਿਆਰ ਹਰੀ ਦੇ ਨਾਮ ਵਿਚ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ l
نانک ہرِ نامے لگےَ پِیارُ ॥4॥1॥ 21 ॥
اے نانک ، وہ خدا کے نام کی محبت میں رنگا ہوا ہے
ਗਉੜੀ ਗੁਆਰੇਰੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
ga-orhee gu-aarayree mehlaa 3.
Raag Gauree Gwaarayree, Third Guru:
گئُڑی گُیاریری محلا 3॥
ਗੁਰ ਤੇ ਗਿਆਨੁ ਪਾਏ ਜਨੁ ਕੋਇ ॥
gur tay gi-aan paa-ay jan ko-ay.
Rare is the one who seeks divine wisdom from the Guru.
ਕੋਈ (ਭਾਗਾਂ ਵਾਲਾ) ਮਨੁੱਖ ਗੁਰੂ ਪਾਸੋਂ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨਾਲ ਡੂੰਘੀ ਸਾਂਝ ਹਾਸਲ ਕਰਦਾ ਹੈ।
گُر تے گِیانُ پاۓ جنُ کۄءِ ॥
شاذ و نادر ہی وہ ہے جو گرو سے الہی حکمت ڈھونڈتا ہے۔
ਗੁਰ ਤੇ ਬੂਝੈ ਸੀਝੈ ਸੋਇ ॥
gur tay boojhai seejhai so-ay.
The one who acquires divine wisdom from the Guru succeeds spiritually in life.
ਜੇਹੜਾ ਮਨੁੱਖ ਗੁਰੂ ਪਾਸੋਂ (ਇਹ ਰਾਜ਼) ਸਮਝ ਲੈਂਦਾ ਹੈ, ਉਹ (ਜੀਵਨ–ਖੇਡ ਵਿਚ) ਕਾਮਯਾਬ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
گُر تے بۄُجھےَ سیِجھےَ سۄءِ ॥
جو گرو سے الہی حکمت حاصل کرتا ہے وہ زندگی میں روحانی طور پر کامیاب ہوتا ہے۔
ਗੁਰ ਤੇ ਸਹਜੁ ਸਾਚੁ ਬੀਚਾਰੁ ॥
gur tay sahj saach beechaar.
From the Guru, he intuitively receives understanding about the virtues of God.
ਉਹ ਮਨੁੱਖ ਗੁਰੂ ਪਾਸੋਂ ਅਡੋਲਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ, ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਗੁਣਾਂ ਦੀ ਵਿਚਾਰ ਹਾਸਲ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ l
گُر تے سہجُ ساچُ بیِچارُ ॥
گرو سے ، وہ بدیہی طور پر خدا کی خوبیوں کے بارے میں تفہیم حاصل کرتا ہے۔
ਗੁਰ ਤੇ ਪਾਏ ਮੁਕਤਿ ਦੁਆਰੁ ॥੧॥
gur tay paa-ay mukat du-aar. ||1||
From the Guru he learns the way to escape from the vices. ||1||
ਉਹ ਗੁਰੂ ਪਾਸੋਂ ਵਿਕਾਰਾਂ ਤੋਂ ਖ਼ਲਾਸੀ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਦਾ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਲੱਭ ਲੈਂਦਾ ਹੈ
گُر تے پاۓ مُکتِ دُیارُ ॥1॥
گرو سے وہ برائیوں سے فرار کا راستہ سیکھتا ہے
ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਮਿਲੈ ਗੁਰੁ ਆਇ ॥
poorai bhaag milai gur aa-ay.
Through perfect good fortune, the one who meets the Guru,
ਜਿਸ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਕਿਸਮਤ ਨਾਲ ਗੁਰੂ ਆ ਕੇ ਮਿਲ ਪੈਂਦਾ ਹੈ,
پۄُرےَ بھاگِ مِلےَ گُرُ آءِ ॥
کامل خوش قسمتی کے ذریعے ، جو گرو سے ملتا ہے ،
ਸਾਚੈ ਸਹਜਿ ਸਾਚਿ ਸਮਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
saachai sahj saach samaa-ay. ||1|| rahaa-o.
intuitively merges in the eternal God. ||1||Pause||
ਉਹ ਸੁਖੈਨ ਹੀ ਸਦਾ–ਥਿਰ ਪ੍ਰਭੂ ਵਿਚ ਲੀਨ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ
ساچےَ سہجِ ساچِ سماءِ ॥1॥ رہاءُ ॥
بدیہی طور پر ابدی خدا میں ضم ہوجاتا ہے۔
ਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਅਗਨਿ ਬੁਝਾਏ ॥
gur mili-ai tarisnaa agan bujhaa-ay.
Meeting the Guru, the fire of desire of Maya is quenched.
ਗੁਰਾਂ ਨੂੰ ਭੇਟਣ ਦੁਆਰਾ ਖਾਹਿਸ਼ ਦੀ ਅੱਗ ਬੁਝ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
گُرِ مِلِۓَ ت٘رِسنا اگنِ بُجھاۓ ॥
گرو سے مل کر ، مایا کی خواہش کی آگ بجھی گئی۔
ਗੁਰ ਤੇ ਸਾਂਤਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਏ ॥
gur tay saaNt vasai man aa-ay.
Through the Guru, tranquility comes to dwell within the mind.
ਗੁਰੂ ਦੀ ਰਾਹੀਂ ਮਨ ਵਿਚ ਸ਼ਾਂਤੀ ਆ ਵੱਸਦੀ ਹੈ।
گُر تے سانْتِ وسےَ منِ آۓ ॥
گرو کے ذریعہ سکون ذہن میں بسنے لگتا ہے۔
ਗੁਰ ਤੇ ਪਵਿਤ ਪਾਵਨ ਸੁਚਿ ਹੋਇ ॥
gur tay pavit paavan such ho-ay.
Spiritual purity and righteous conduct is received from the Guru.
ਗੁਰੂ ਪਾਸੋਂ ਹੀ ਆਤਮਕ ਪਵਿਤ੍ਰਤਾ ਆਤਮਕ ਸੁੱਚ ਮਿਲਦੀ ਹੈ।
گُر تے پوِت پاون سُچِ ہۄءِ ॥
روحانی پاکیزگی اور نیک سلوک گرو سے حاصل ہوتا ہے۔
ਗੁਰ ਤੇ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਵਾ ਹੋਇ ॥੨॥
gur tay sabad milaavaa ho-ay. ||2||
Union with God takes place through the Guru’s word. ||2||
ਗੁਰੂ ਦੀ ਰਾਹੀਂ ਹੀ ਗੁਰੂ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਵਿਚ ਜੁੜ ਕੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨਾਲ ਮਿਲਾਪ ਹੁੰਦਾ ਹੈ l
گُر تے سبدِ مِلاوا ہۄءِ ॥2॥
خدا کے ساتھ اتحاد گرو کے کلام سے ہوتا ہے۔
ਬਾਝੁ ਗੁਰੂ ਸਭ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਈ ॥
baajh guroo sabh bharam bhulaa-ee.
Without the Guru, everyone wanders in doubt.
ਗੁਰੂ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਸਾਰੀ ਲੁਕਾਈ ਭਟਕਣਾ ਵਿਚ ਪੈ ਕੇ ਕੁਰਾਹੇ ਪਈ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ l
باجھُ گُرۄُ سبھ بھرمِ بھُلائی ॥
گرو کے بغیر ہر ایک شک میں گھوم جاتا ہے۔
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਬਹੁਤਾ ਦੁਖੁ ਪਾਈ ॥
bin naavai bahutaa dukh paa-ee.
Without meditating on God’s Name, they suffer in terrible pain.
ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਨਾਮ ਤੋਂ ਬਿਨਾ (ਲੁਕਾਈ) ਬਹੁਤ ਦੁੱਖ ਪਾਂਦੀ ਹੈ।
بِنُ ناوےَ بہُتا دُکھُ پائی ॥
خدا کے نام پر غور کیے بغیر ، وہ خوفناک درد میں مبتلا ہیں۔
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੁ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈ ॥
gurmukh hovai so naam Dhi-aa-ee.
One who meditates on Naam by following the Guru’s teachings,,
ਜੇਹੜਾ ਮਨੁੱਖ ਗੁਰੂ ਦੀ ਸਰਨ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਨਾਮ ਸਿਮਰਦਾ ਹੈ।
گُرمُکھِ ہۄوےَ سُ نامُ دھِیائی ॥
وہ جو گرو کی تعلیمات پر عمل کرتے ہوئے نام پر غور کرتا ہے ،
ਦਰਸਨਿ ਸਚੈ ਸਚੀ ਪਤਿ ਹੋਈ ॥੩॥
darsan sachai sachee pat ho-ee. ||3||
receives true honor of experiencing the presence of the eternal God ||3||
ਉਸ ਨੂੰ ਸਦਾ–ਥਿਰ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਦੀਦਾਰ ਦੁਆਰਾ ਸੱਚੀ ਇਜਤ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ
درسنِ سچےَ سچی پتِ ہۄئی ॥3॥
دائمی خدا کی موجودگی کا تجربہ کرنے کا حقیقی اعزاز حاصل کرتا ہے
ਕਿਸ ਨੋ ਕਹੀਐ ਦਾਤਾ ਇਕੁ ਸੋਈ ॥
kis no kahee-ai daataa ik so-ee.
When God is the only Giver, then why ask anyone else?
ਸਿਰਫ਼ ਪਰਮਾਤਮਾ ਹੀ ਇਹ ਦਾਤ ਦੇਣ ਦੇ ਸਮਰੱਥ ਹੈ, ਹੋਰ ਕਿਸ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਜਾਏ?
کِس نۄ کہیِۓَ داتا اِکُ سۄئی ॥
جب خدا ہی دینے والا ہے تو پھر کسی اور سے کیوں پوچھو؟
ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਵਾ ਹੋਈ ॥
kirpaa karay sabad milaavaa ho-ee.
He, on whom God bestows mercy, unites with Him through the Guru’s word.
ਜਿਸ ਮਨੁੱਖ ਉਤੇ ਉਹ ਮਿਹਰ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਗੁਰੂ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਦੀ ਰਾਹੀਂ ਉਸ ਦਾ ਪ੍ਰਭੂ ਨਾਲ ਮਿਲਾਪ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
کِرپا کرے سبدِ مِلاوا ہۄئی ॥
وہ ، جس پر خدا رحم کرتا ہے ، گرو کے کلام کے ذریعہ اس کے ساتھ مل جاتا ہے۔
ਮਿਲਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸਾਚੇ ਗੁਣ ਗਾਵਾ ॥
mil pareetam saachay gun gaavaa.
By meeting my beloved Guru, I keep singing the praises of the eternal God,
ਪ੍ਰੀਤਮ ਗੁਰੂ ਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ ਮੈਂ (ਭੀ) ਸਦਾ–ਥਿਰ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਗੁਣ ਗਾਂਦਾ ਰਹਾਂ,
مِلِ پ٘ریِتم ساچے گُݨ گاوا ॥
اپنے پیارے گرو سے مل کر ، میں ابدی خدا کی حمد گاتے رہتا ہوں ،
ਨਾਨਕ ਸਾਚੇ ਸਾਚਿ ਸਮਾਵਾ ॥੪॥੨॥੨੨॥
naanak saachay saach samaavaa. ||4||2||22||
and forever merge in the eternal God, prays Nanak. ||4||2||22||
ਨਾਨਕ (ਦੀ ਭੀ ਇਹੀ ਅਰਦਾਸ ਹੈ ਕਿ) ਕਿ ਸਦਾ–ਥਿਰ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਵਿਚ ਲੀਨ ਰਹਾਂ
نانک ساچے ساچِ سماوا ॥4॥2॥ 22 ॥
اور ہمیشہ کے لئے خدا میں ضم ہوجائیں ، نانک کی دعا ہے۔
ਗਉੜੀ ਗੁਆਰੇਰੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
ga-orhee gu-aarayree mehlaa 3.
Raag Gauree Gwaarayree, Third Guru:
گئُڑی گُیاریری محلا 3॥
ਸੁ ਥਾਉ ਸਚੁ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਇ
so thaa-o sach man nirmal ho-ay.
That congregation is truly the right place where one’s mind becomes
immaculate.
ਉਹ ਸਤਸੰਗ ਸੱਚਾ ਥਾਂ ਹੈ, ਜਿਥੇ ਬੈਠਿਆਂ ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਮਨ ਪਵਿਤ੍ਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
سُ تھاءُ سچُ منُ نِرملُ ہۄءِ ॥
وہ جماعت واقعتا صحیح جگہ ہے جہاں کسی کا دماغ بے عیب بن جاتا ہے ۔
ਸਚਿ ਨਿਵਾਸੁ ਕਰੇ ਸਚੁ ਸੋਇ ॥
sach nivaas karay sach so-ay.
There, one’s mind is attuned to the eternal God and by virtue of the holy congregation, he becomes the embodiment of the eternal God.
ਉਥੇ ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਮਨ ਸਦਾ–ਥਿਰ ਪ੍ਰਭੂ ਵਿਚ ਨਿਵਾਸ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਸਤਸੰਗ ਦੀ ਬਰਕਤਿ ਨਾਲ ਮਨੁੱਖ ਸਦਾ–ਥਿਰ ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਰੂਪ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
سچِ نِواسُ کرے سچُ سۄءِ ॥
انسان کا ذہن ابدی خدا اور تقدس کی بناء پر مطابقت رکھتا ہےجماعت ، وہ ابدی خدا کا مجسم بن جاتا ہے۔
ਸਚੀ ਬਾਣੀ ਜੁਗ ਚਾਰੇ ਜਾਪੈ ॥
sachee banee jug chaaray jaapai.
By virtue of the divine word, one becomes known through all the ages.
ਸੱਚੀ ਬਾਣੀ ਦੀ ਬਰਕਤਿ ਨਾਲ ਮਨੁੱਖ ਚੌਹਾਂ ਜੁਗਾਂ ਵਿਚ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
سچی باݨی جُگ چارے جاپےَ ॥
کلام الہی کی وجہ سے ، ہر عمر میں انسان معروف ہوتا ہے۔
ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਸਾਚਾ ਆਪੇ ਆਪੈ ॥੧॥
sabh kichh saachaa aapay aapai. ||1||
He realizes that the eternal God is everything, all by Himself. ||1||
ਉਸ ਨੂੰ ਯਕੀਨ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸੱਚਾ ਸੁਆਮੀ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਆਪਣੇ ਆਪ ਹੀ ਹੈ।
سبھُ کِچھُ ساچا آپے آپےَ ॥1॥
اسے احساس ہے کہ ابدی خدا سب کچھ خود ہے
ਕਰਮੁ ਹੋਵੈ ਸਤਸੰਗਿ ਮਿਲਾਏ ॥
karam hovai satsang milaa-ay.
Upon whom God bestows mercy, He unites that person with the holy congregation.
ਜਿਸ ਮਨੁੱਖ ਉਤੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਹੋਵੇ ਉਸ ਨੂੰ ਉਹ ਸਤਸੰਗ ਵਿਚ ਮਿਲਾਂਦਾ ਹੈ।
کرمُ ہۄوےَ ستسنّگِ مِلاۓ ॥
۔ جس پر خدا رحمت کرتا ہے ، وہ اس شخص کو مقدس جماعت کے ساتھ جوڑ دیتا ہے۔
ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਬੈਸਿ ਸੁ ਥਾਏ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
har gun gaavai bais so thaa-ay. ||1|| rahaa-o.
Sitting in that company, such a person sings God’s praises.||1||Pause||
ਉਸ ਥਾਂ ਵਿਚ ਉਹ ਮਨੁੱਖ ਬੈਠ ਕੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਗੁਣ ਗਾਂਦਾ ਹੈ l
ہرِ گُݨ گاوےَ بیَسِ سُ تھاۓ ॥1॥ رہاءُ ॥
اس کمپنی میں بیٹھا ، ایسا شخص خدا کی حمد گاتا ہے
ਜਲਉ ਇਹ ਜਿਹਵਾ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ॥
jala-o ih jihvaa doojai bhaa-ay.
May this tongue burn, which is in love with worldly astes rather than God.
ਸੜ ਜਾਏ ਇਹ ਜੀਭ ਜੇ ਇਹ ਹੋਰ ਹੋਰ ਸੁਆਦਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ।
جلءُ اِہ جِہوا دۄُجےَ بھاءِ ॥
یہ زبان جل جائے ، جو خدا کے بجائے دنیوی اعتبار سے پیار کرتی ہے۔
ਹਰਿ ਰਸੁ ਨ ਚਾਖੈ ਫੀਕਾ ਆਲਾਇ ॥
har ras na chaakhai feekaa aalaa-ay.
Such a tongue does not taste the elixir of God’s Name, and utters insipid words.
ਇਹ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਨਾਮ ਦਾ ਸੁਆਦ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਚੱਖਦੀ, ਪਰ ਫਿੱਕੇ ਬੋਲ ਹੀ ਬੋਲਦੀ ਹੈ।
ہرِ رسُ ن چاکھےَ پھیِکا آلاءِ ॥
ایسی زبان خدا کے نام کے امارت کا مزہ نہیں لیتی ، اور ناگوار الفاظ بولتی ہے۔
ਬਿਨੁ ਬੂਝੇ ਤਨੁ ਮਨੁ ਫੀਕਾ ਹੋਇ ॥
bin boojhay tan man feekaa ho-ay.
Without realizing God, one’s body and mind become insipid.
ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੂੰ ਅਨੁਭਵ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਮਨ ਤੇ ਸਰੀਰ ਫਿੱਕਾ (ਪ੍ਰੇਮ ਤੋਂ ਸੱਖਣਾ) ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ
بِنُ بۄُجھے تنُ منُ پھیِکا ہۄءِ ॥
خدا کو سمجھے بغیر ، کسی کا جسم اور دماغ خودمختار ہوجاتا ہے۔
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਦੁਖੀਆ ਚਲਿਆ ਰੋਇ ॥੨॥
bin naavai dukhee-aa chali-aa ro-ay. ||2||
Without meditating on Naam, the miserable one departs bewailing. ||2||
ਨਾਮ ਤੋਂ ਵਾਂਜਿਆ ਰਹਿ ਕੇ ਮਨੁੱਖ ਦੁਖੀ ਹੋ ਕੇ ਹੀ ਇਥੋਂ ਆਖ਼ਰ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ
بِنُ ناوےَ دُکھیِیا چلِیا رۄءِ ॥2॥
نام پر دھیان دیئے بغیر ، دکھیرا روتا ہے۔
ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਰਸੁ ਚਾਖਿਆ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥
rasnaa har ras chaakhi-aa sahj subhaa-ay.
One whose tongue has intuitively tasted the elixir of God’s Name,
ਜਿਸ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਜੀਭ ਨੇ ਸੁਤੇਸਿਧ ਹੀ ਹਰਿ–ਨਾਮ ਦਾ ਸੁਆਦ ਚੱਖਿਆ ਹੈ,
رسنا ہرِ رسُ چاکھِیا سہجِ سُبھاءِ ॥
جس کی زبان نے بدیہی طور پر خدا کے نام کے امیر کا مزہ چکھا ہے ،
ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਸਚਿ ਸਮਾਇ ॥
gur kirpaa tay sach samaa-ay.
by the Guru’s grace remains merged in the praises of God.
ਗੁਰੂ ਦੀ ਮਿਹਰ ਨਾਲ ਉਹ ਸਦਾ–ਥਿਰ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤ–ਸਾਲਾਹ ਵਿਚ ਲੀਨ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ।
گُر کِرپا تے سچِ سماءِ ॥
گرو کے فضل سے خدا کی حمد میں مل جاتی ہے۔
ਸਾਚੇ ਰਾਤੀ ਗੁਰ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰ ॥
saachay raatee gur sabad veechaar.
The tongue which reflects on the Guru’s word and is imbued with the love for God,
ਜਬਾਨ ਜਿਹੜੀ ਸੱਚ ਨਾਲ ਰੰਗੀ ਹੈ ਅਤੇ ਗੁਰਬਾਣੀ ਨੂੰ ਸੋਚਦੀ–ਵਿਚਾਰਦੀ ਹੈ,
ساچے راتی گُر سبدُ ویِچار ॥
وہ زبان جو گرو کے کلام پر غور کرتی ہے اور اس کی محبت میں مبتلا ہے
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਵੈ ਨਿਰਮਲ ਧਾਰ ॥੩॥
amrit peevai nirmal Dhaar. ||3||
it drinks from the immaculate stream of nectar of Naam. ||3||
ਉਹ ਨਾਮ–ਜਲ ਦੀ ਪਵਿਤ੍ਰ ਧਾਰ ਛਕਦੀ ਹੈ।
انّم٘رِتُ پیِوےَ نِرمل دھار ॥3॥
یہ نام کے لازوال دھارے سے پیتا ہے۔
ਨਾਮਿ ਸਮਾਵੈ ਜੋ ਭਾਡਾ ਹੋਇ ॥
naam samaavai jo bhaadaa ho-ay.
The heart which has become pure by the Guru’s grace remains attuned to Naam.
(ਗੁਰੂ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ) ਜੇਹੜਾ ਹਿਰਦਾ ਸੁੱਧ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਉਹ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਨਾਮ ਵਿਚ ਲੀਨ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।
نامِ سماوےَ جۄ بھاڈا ہۄءِ ॥
وہ دل جو گرو کے فضل سے پاک ہو گیا ہے وہ نام سے مل جاتا ہے۔
ਊਂਧੈ ਭਾਂਡੈ ਟਿਕੈ ਨ ਕੋਇ ॥
ooNDhai bhaaNdai tikai na ko-ay.
No virtue can enter in the heart which is turned away from God.
ਪਰਮਾਤਮਾ ਵਲੋਂ ਉਲਟੇ ਹੋਏ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਕੋਈ ਗੁਣ ਨਹੀਂ ਟਿਕਦਾ।
اۄُنْدھےَ بھانْڈےَ ٹِکےَ ن کۄءِ ॥
دل میں ایسی کوئی فضیلت داخل نہیں ہوسکتی جو خدا سے روگردانی ہو۔
ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਮਨਿ ਨਾਮਿ ਨਿਵਾਸੁ ॥
gur sabdee man naam nivaas.
Only through the Guru’s word, Naam dwells within the mind.
ਗੁਰੂ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਦੀ ਬਰਕਤਿ ਨਾਲ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਨਾਮ ਦਾ ਨਿਵਾਸ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
گُر سبدی منِ نامِ نِواسُ ॥
صرف گرو کے لفظ کے ذریعہ ، نام ذہن میں رہتا ہے۔
ਨਾਨਕ ਸਚੁ ਭਾਂਡਾ ਜਿਸੁ ਸਬਦ ਪਿਆਸ ॥੪॥੩॥੨੩॥
naanak sach bhaaNdaa jis sabad pi-aas. ||4||3||23||
O Nanak, true is that mind which longs for the Guru’s word. ||4||3||23||
ਹੇ ਨਾਨਕ! ਉਹ ਅਸਲ ਹਿਰਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤ–ਸਾਲਾਹ ਦੀ ਬਾਣੀ ਦੀ ਤਾਂਘ ਲੱਗੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ
نانک سچُ بھانْڈا جِسُ سبد پِیاس ॥4॥3॥ 23 ॥
نانک ، سچ ہے وہ ذہن جو گرو کے کلام کی آرزو مند ہے۔
ਗਉੜੀ ਗੁਆਰੇਰੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
ga-orhee gu-aarayree mehlaa 3.
Raag Gauree Gwaarayree, Third Guru:
گئُڑی گُیاریری محلا 3॥
ਇਕਿ ਗਾਵਤ ਰਹੇ ਮਨਿ ਸਾਦੁ ਨ ਪਾਇ ॥
ik gaavat rahay man saad na paa-ay.
Some keep singing devotional songs, but their minds do not find true delight.
ਕਈ ਮਨੁੱਖ ਐਸੇ ਹਨ ਜੋ ਭਗਤੀ ਦੇ ਗੀਤ ਗਾਂਦੇ ਤਾਂ ਹਨ ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਕੋਈ ਆਨੰਦ ਪੈਦਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ,
اِکِ گاوت رہے منِ سادُ ن پاءِ ॥
کچھ عقیدت مند گانے گاتے رہتے ہیں ، لیکن ان کے ذہنوں میں حقیقی خوشی نہیں ملتی ہے۔
ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਗਾਵਹਿ ਬਿਰਥਾ ਜਾਇ ॥
ha-umai vich gaavahi birthaa jaa-ay.
They sing out of ego, and all their effort goes waste.
ਉਹ ਹਉਮੈ ਵਿਚ ਭਗਤੀ ਦੇ ਗੀਤ ਗਾਂਦੇ ਹਨ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਇਹ ਉੱਦਮ ਵਿਅਰਥ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ہئُمےَ وِچِ گاوہِ بِرتھا جاءِ ॥
وہ انا سے گاتے ہیں ، اور ان کی ساری کوششیں رائیگاں جاتی ہیں
ਗਾਵਣਿ ਗਾਵਹਿ ਜਿਨ ਨਾਮ ਪਿਆਰੁ ॥
gaavan gaavahi jin naam pi-aar.
Only those sing songs of God’s praise who are in love with His Name,
ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤ–ਸਾਲਾਹ ਦੇ ਗੀਤ ਅਸਲ ਵਿਚ ਉਹ ਮਨੁੱਖ ਗਾਂਦੇ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਹੈ,
گاوݨِ گاوہِ جِن نام پِیارُ ॥
صرف وہی لوگ جو خدا کی حمد کے گیت گاتے ہیں جو اس کے نام سے پیار کرتے ہیں ،
ਸਾਚੀ ਬਾਣੀ ਸਬਦ ਬੀਚਾਰੁ ॥੧॥
saachee banee sabad beechaar. ||1||
and reflect on the Guru’s divine word. ||1||
ਤੇ ਸ਼ਬਦ ਦਾ ਵਿਚਾਰ ਆਪਣੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਟਿਕਾਂਦੇ ਹਨ
ساچی باݨی سبد بیِچارُ ॥1॥
اور گرو کے الہی کلام پر غور کریں۔
ਗਾਵਤ ਰਹੈ ਜੇ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਵੈ ॥
gaavat rahai jay satgur bhaavai.
If it so pleases the true Guru, then one keeps singing God’s praises.
ਜੇ ਗੁਰੂ ਨੂੰ ਚੰਗਾ ਲੱਗੇ ਤਾਂ ਮਨੁੱਖ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਗੁਣ ਗਾਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ,
گاوت رہےَ جے ستِگُر بھاوےَ ॥
اگر یہ سچے گرو کو پسند آتا ہے ، تو پھر خدا کی حمد گاتے رہتا ہے۔
ਮਨੁ ਤਨੁ ਰਾਤਾ ਨਾਮਿ ਸੁਹਾਵੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
man tan raataa naam suhaavai. ||1|| rahaa-o.
The mind and body are then imbued with God’s Name, and his life becomes embellished ||1||Pause||
ਉਸ ਦਾ ਮਨ ਉਸ ਦਾ ਤਨ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਨਾਮ ਵਿਚ ਰੰਗਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਉਸ ਦਾ ਜੀਵਨ ਸੋਹਣਾ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ
منُ تنُ راتا نامِ سُہاوےَ ॥1॥ رہاءُ ॥
اس کے بعد ذہن اور جسم خدا کے نام سے رنگین ہیں ، اور اس کی زندگی آراستہ ہو جاتی ہے
ਇਕਿ ਗਾਵਹਿ ਇਕਿ ਭਗਤਿ ਕਰੇਹਿ ॥
ik gaavahi ik bhagat karayhi.
There are some who sing and perform devotional worship.
ਕਈ ਮਨੁੱਖ ਐਸੇ ਹਨ ਜੋ (ਭਗਤੀ ਦੇ ਗੀਤ) ਗਾਂਦੇ ਹਨ ਤੇ ਰਾਸਾਂ ਪਾਂਦੇ ਹਨ,
اِکِ گاوہِ اِکِ بھگتِ کریہِ ॥
کچھ ایسے ہیں جو گیت گاتے ہیں اور عقیدت مند عبادت کرتے ہیں۔
ਨਾਮੁ ਨ ਪਾਵਹਿ ਬਿਨੁ ਅਸਨੇਹ ॥
naam na paavahi bin asnayh.
Without the true love for God, they are not blessed with Naam .
ਪਰ ਪ੍ਰਭੂ–ਚਰਨਾਂ ਦੇ ਪਿਆਰ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਨਾਮ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ।
نامُ ن پاوہِ بِنُ اسنیہ ॥
خدا سے سچی محبت کے بغیر ، وہ نام کے ساتھ بابرکت نہیں ہیں۔
ਸਚੀ ਭਗਤਿ ਗੁਰ ਸਬਦ ਪਿਆਰਿ ॥
sachee bhagat gur sabad pi-aar.
The worship of those devotees is true who are imbued with love for the Guru’s word,
ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਹੀ ਭਗਤੀ ਪਰਵਾਨ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜੇਹੜੇ ਗੁਰੂ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਦੇ ਪਿਆਰ ਵਿਚ ਜੁੜੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ,
سچی بھگتِ گُر سبد پِیارِ ॥
ان عقیدت مندوں کی پوجا سچ ہے جو گرو کے کلام سے پیار میں ہیں ،
ਅਪਨਾ ਪਿਰੁ ਰਾਖਿਆ ਸਦਾ ਉਰਿ ਧਾਰਿ ॥੨॥
apnaa pir raakhi-aa sadaa ur Dhaar. ||2||
and they have always kept their Master-God enshrined in their mind. ||2||
ਤੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਭੂ–ਪਤੀ ਨੂੰ ਸਦਾ ਆਪਣੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਟਿਕਾ ਕੇ ਰੱਖਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ
اپنا پِرُ راکھِیا سدا اُرِ دھارِ ॥2॥
اور انہوں نے ہمیشہ اپنے آقا – خدا کو اپنے ذہن میں قائم رکھا ہوا ہے۔