ਵਖਤੁ ਵੀਚਾਰੇ ਸੁ ਬੰਦਾ ਹੋਇ ॥
vakhat veechaaray so bandaa ho-ay.
Person who reflects on the purpose of human birth, is the true devotee of God.
ਜੋ ਮਨੁੱਖ ਇਹ ਸੋਚਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਸ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਵਿਚ ਮਨੁੱਖਾ ਸਰੀਰ ਕਾਹਦੇ ਲਈ ਮਿਲਿਆ ਹੈ lਉਹ ਹੀ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦਾ ਸੇਵਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ۄکھتُ ۄیِچارے سُ بنّدا ہوءِ
وہ شخص جو انسان کی پیدائش کے مقصد پر غور کرتا ہے ، وہ خدا کا حقیقی عقیدت مند ہے
ਕੁਦਰਤਿ ਹੈ ਕੀਮਤਿ ਨਹੀ ਪਾਇ ॥
kudrat hai keemat nahee paa-ay.
One sees God pervading in the nature in the form of sun, moon, Seasons and species of different kind. But God’s creation is priceless.
ਪ੍ਰਭੂ (ਆਪਣੀ ਰਚੀ) ਕੁਦਰਤਿ ਵਿਚ ਵਿਆਪਕ ਹੈ, ਉਸ ਦਾ ਮੁੱਲ ਪੈ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ।
کُدرتِ ہےَ کیِمتِ نہیِ پاءِ
خدا اپنی بنائی کائنات قدرت مین موجود ہے مگر اسکی قدر ت کا اندازہ اور قیمت بیان سے باہر ہے ۔
ਜਾ ਕੀਮਤਿ ਪਾਇ ਤ ਕਹੀ ਨ ਜਾਇ ॥
jaa keemat paa-ay ta kahee na jaa-ay.
Even if its value were known, it could not be described.
ਜੇ ਕੋਈ ਮੁੱਲ ਪਾਣ ਦਾ ਜਤਨ ਭੀ ਕਰੇ, ਤਾਂ ਉਸ ਦਾ ਮੁੱਲ ਦੱਸਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ।
جا کیِمتِ پاءِ ت کہیِ ن جاءِ
اگر قیمت بیان کریں تو بیان نہیں ہو سکتی ۔
ਸਰੈ ਸਰੀਅਤਿ ਕਰਹਿ ਬੀਚਾਰੁ ॥ ਬਿਨੁ ਬੂਝੇ ਕੈਸੇ ਪਾਵਹਿ ਪਾਰੁ ॥
sarai saree-at karahi beechaar.bin boojhay kaisay paavahi paar.
How can a person, who only continues reflecting on Shara or Shariat (religious codes and rituals), find liberation from the vices without realizing the Creator?
ਜੋ ਮਨੁੱਖ ਨਿਰੀ ਸ਼ਰ੍ਹਾ ਆਦਿ (ਭਾਵ, ਬਾਹਰਲੀਆਂ ਧਾਰਮਿਕ ਰਸਮਾਂ) ਦੀ ਹੀ ਵਿਚਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ,ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਉਹ ਜੀਵਨ ਦਾ ਪਾਰਲਾ ਕੰਢਾ ਕਿਵੇਂ ਲੱਭ ਸਕਦੇ ਹਨ?
سرےَ سریِئتِ کرہِ بیِچارُ ॥ بِنُ بوُجھے کیَسے پاۄہِ پارُ
سرے شریعت ۔ سمجھنا ۔ سجدہ ۔۔سرجھکانا آداب بجالانا ۔ پار۔کامیابی ۔
جو انسان مذہبی رسومات (مذہبی قاعدے قانون) رسم و رواج کا ہی خیال کرتا ہے سمجھتا ہے ۔ زندگی کے مدعا و مقصدو کو سمجھے بغیر حقیقت کو جانے بغیر کیسے کامیاب ہوگا
ਸਿਦਕੁ ਕਰਿ ਸਿਜਦਾ ਮਨੁ ਕਰਿ ਮਖਸੂਦੁ ॥
sidak kar sijdaa man kar makhsood.
Let sincere faith be your bowing in prayer, and let the conquest of your mind be your objective in life.
ਭਰੋਸੇ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਅੱਗੇ ਸਿਰ ਨਿਵਾਉਣਾ ਬਣਾ ਅਤੇ ਮਨ ਦੀ ਜਿੱਤ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਮਨੋਰਥ ਕਰ।
سِدکُ کرِ سِجدا منُ کرِ مکھسوُدُ
مکہسود۔ مقصد ۔ مدعا۔مطلب ۔
۔ خدا پر ایمان لاو ۔ بھروسہ رکھو اور اسکے اگے سرجھکاؤ
ਜਿਹ ਧਿਰਿ ਦੇਖਾ ਤਿਹ ਧਿਰਿ ਮਉਜੂਦੁ ॥੧॥
jih Dhir daykhaa tih Dhir ma-ujood. ||1||
Only then you can say, ‘wherever I look, I see (God) present there.”
ਫਿਰ ਜਿਸ ਪਾਸੇ ਵੇਖੀਏ, ਉਸ ਪਾਸੇ ਰੱਬ ਹਾਜ਼ਰ ਦਿੱਸਦਾ ਹੈ
جِہ دھِرِ دیکھا تِہ دھِرِ مئُجوُدُ
چیہہ دھر۔جدھر ۔ موجد ۔حاضر ۔ کہی نہ جائے ۔بیان نہیں ہو سکتی
۔ اسے اپنی زندگی کا منتہائے مقصود بناو ۔ تب جدھر دیکھو نظارہ الہٰی دیکھو گے
ਮਃ ੩ ॥
mehlaa 3.
Salok, by the Third Guru:
مਃ੩॥
ਗੁਰ ਸਭਾ ਏਵ ਨ ਪਾਈਐ ਨਾ ਨੇੜੈ ਨਾ ਦੂਰਿ ॥
gur sabhaa ayv na paa-ee-ai naa nayrhai naa door.
The true benefit of Guru’s company is not obtained by bodily remaining near or far from Him.
(ਸਰੀਰ ਦੀ ਰਾਹੀਂ) ਗੁਰੂ ਦੇ ਨੇੜੇ ਜਾਂ ਗੁਰੂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਬੈਠਿਆਂ ਗੁਰੂ ਦਾ ਸੰਗ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ।
گُر سبھا ایۄ ن پائیِئےَ نا نیڑےَ نا دوُرِ
گرسبھا۔ مرشدکی صحبتو قربت ساتھ ۔ ایو۔ اس طرح سے ۔ حدور ۔حضوری میں
جسمانی مرشد سے دوری یا قربت سے حقیقی ساتھ و صحبت حاصل نہیں ہوتا ۔
ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰੁ ਤਾਂ ਮਿਲੈ ਜਾ ਮਨੁ ਰਹੈ ਹਦੂਰਿ ॥੨॥
naanak satgur taaN milai jaa man rahai hadoor. ||2||
O’ Nanak, you shall meet the True Guru, if your mind remains in Guru’s Presence.(the benefit of meeting the Guru is obtained only by following his word)
ਹੇ ਨਾਨਕ! ਸਤਿਗੁਰੂ ਤਦੋਂ ਹੀ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ (ਸਿੱਖ ਦਾ) ਮਨ (ਗੁਰੂ ਦੀ) ਹਜ਼ੂਰੀ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ l
نانک ستِگُرُ تاں مِلےَ جا منُ رہےَ ہدوُرِ
جب تک اے نانک دل حضوری میں اور ساتھ نہ ہو ۔ تب ہی مرشد سے ملاپ ہوسکتا ہے جب حضوری میں ہو
ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
Pauree:
پئُڑیِ
ਸਪਤ ਦੀਪ ਸਪਤ ਸਾਗਰਾ ਨਵ ਖੰਡ ਚਾਰਿ ਵੇਦ ਦਸ ਅਸਟ ਪੁਰਾਣਾ ॥
sapat deep sapat saagraa nav khand chaar vayd das asat puraanaa.
The seven islands, seven seas, nine continents, four Vedas and eighteen Puranas,
ਸੱਤ ਦੀਪ, ਸੱਤ ਸਮੁੰਦਰ, ਨੌ ਖੰਡ, ਚਾਰ ਵੇਦ, ਅਠਾਰਾਂ ਪੁਰਾਣ,
سپت دیِپ سپت ساگرا نۄ کھنّڈ چارِ ۄید دس اسٹ پُرانھا
دیپ۔ جزیدہ ۔سپت۔ سات۔ ساگر۔سمندر ۔ نوکھنڈ ۔ نو براعظم
اے خدا ساتوں جزیرے ،ساتوں سمندر نو براعظم چاروں دید اٹھارا پران ان سب میں تیرا ہی نور ہے
ਹਰਿ ਸਭਨਾ ਵਿਚਿ ਤੂੰ ਵਰਤਦਾ ਹਰਿ ਸਭਨਾ ਭਾਣਾ ॥
har sabhnaa vich tooN varatdaa har sabhnaa bhaanaa.
O God, You are present in all and You are pleasing to all.
ਇਹਨਾਂ ਸਭਨਾਂ ਵਿਚ ਤੂੰ ਹੀ ਵੱਸ ਰਿਹਾ ਹੈਂ, ਤੇ ਸਭ ਨੂੰ ਪਿਆਰਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈਂ।
ہرِ سبھنا ۄِچِ توُنّ ۄرتدا ہرِ سبھنا بھانھا
تو سب میں بس رہا ہے ۔ اور سب کا پیارا ہے
ਸਭਿ ਤੁਝੈ ਧਿਆਵਹਿ ਜੀਅ ਜੰਤ ਹਰਿ ਸਾਰਗ ਪਾਣਾ ॥
sabh tujhai Dhi-aavahi jee-a jant har saarag paanaa.
O’ the Master of the universe, all beings remember You with loving devotion.
ਹੇ ਧਨੁਖ-ਧਾਰੀ ਪ੍ਰਭੂ! ਸਾਰੇ ਜੀਆ ਜੰਤ ਤੇਰਾ ਹੀ ਸਿਮਰਨ ਕਰਦੇ ਹਨ।
سبھِ تُجھےَ دھِیاۄہِ جیِء جنّت ہرِ سارگ پانھا
سارگ پانا۔ زمین کا مالک خدا۔
اے خداوند کریم تمام جاندار عالم تجھے یاد کرتے ہیں ۔
ਜੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਆਰਾਧਦੇ ਤਿਨ ਹਉ ਕੁਰਬਾਣਾ ॥
jo gurmukh har aaraaDhaday tin ha-o kurbaanaa.
I dedicate my life to those Guru’s followers who lovingly remember You.
ਮੈਂ ਸਦਕੇ ਹਾਂ ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ, ਜੋ ਗੁਰੂ ਦੇ ਸਨਮੁਖ ਹੋ ਕੇ ਤੈਨੂੰ ਜਪਦੇ ਹਨ।
جو گُرمُکھِ ہرِ آرادھدے تِن ہءُ کُربانھا
گورمکھ ۔ مریدان مرشد۔ارادھدے۔دھان لگات
ہیں ۔ریاض کرت ہیں۔
میں قربان ہوں ان پر جو مرید مرشد ہوکر تیری ریاضت کرتے ہیں ۔
ਤੂੰ ਆਪੇ ਆਪਿ ਵਰਤਦਾ ਕਰਿ ਚੋਜ ਵਿਡਾਣਾ ॥੪॥
tooN aapay aap varatdaa kar choj vidaanaa. ||4||
You Yourself are All-pervading by staging this wondrous drama of the world!
(ਭਾਵੇਂ) ਤੂੰ ਅਸਚਰਜ ਲੀਲ੍ਹਾ ਰਚ ਕੇ ਆਪਿ ਹੀ ਆਪ ਸਭਨਾਂ ਵਿਚ ਵਿਆਪਕ ਹੈਂ l
توُنّ آپے آپِ ۄرتدا کرِ چوج ۄِڈانھا
۔چوج۔تماشے ۔وڈانا ۔حیران کرنے والے
اے خدا تو اپنا ایک کھیل اورڈرامہ جو حیران کرنیوالا ہے خود سب میں حاضر ہے۔
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mehlaa 3.
Shalok, by the Third Guru:
سلوک مਃ੩॥
ਕਲਉ ਮਸਾਜਨੀ ਕਿਆ ਸਦਾਈਐ ਹਿਰਦੈ ਹੀ ਲਿਖਿ ਲੇਹੁ ॥
kala-o masaajnee ki-aa sadaa-ee-ai hirdai hee likh layho.
Why ask for a pen, and why ask for ink? Write within your heart,
ਕਲਮ ਦਵਾਤ ਮੰਗਾਣ ਦਾ ਕੀਹ ਲਾਭ? (ਹੇ ਸੱਜਣਾ!) ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਹੀ (ਹਰੀ ਦਾ ਨਾਮ) ਲਿਖ ਲੈ।
کلءُ مساجنیِ کِیا سدائیِئےَ ہِردےَ ہیِ لِکھِ لیہُ
کلو۔ قلم ۔
قلم و دات کیا منگواتے ہو دل میں لکھ لو ۔
ਸਦਾ ਸਾਹਿਬ ਕੈ ਰੰਗਿ ਰਹੈ ਕਬਹੂੰ ਨ ਤੂਟਸਿ ਨੇਹੁ ॥
sadaa saahib kai rang rahai kabahooN na tootas nayhu.
by doing so, you would always remain imbued with God’s love and this love would never end.
(ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜੇ) ਮਨੁੱਖ ਸਦਾ ਸਾਈਂ ਦੇ ਪਿਆਰ ਵਿਚ (ਭਿੱਜਾ) ਰਹੇ (ਤਾਂ) ਇਹ ਪਿਆਰ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਤੁੱਟੇਗਾ
سدا ساہِب کےَ رنّگِ رہےَ کبہوُنّ ن توُٹسِ نیہُ
ماجنی ۔ ودات ۔ رنگ ۔پیار ۔
ہمیشہ الہٰی پیار سے کبھی رشتہ نہیں ٹوتتا
ਕਲਉ ਮਸਾਜਨੀ ਜਾਇਸੀ ਲਿਖਿਆ ਭੀ ਨਾਲੇ ਜਾਇ ॥
kala-o masaajnee jaa-isee likhi-aa bhee naalay jaa-ay.
Pen and ink, along with what is written on the paper, would be destroyed.
ਕਲਮ ਦਵਾਤ ਤਾਂ ਨਾਸ਼ ਹੋ ਜਾਣ ਵਾਲੀ (ਸ਼ੈ) ਹੈ ਤੇ (ਇਸ ਦਾ) ਲਿਖਿਆ (ਕਾਗ਼ਜ਼) ਭੀ ਨਾਸ਼ ਹੋ ਜਾਣਾ ਹੈ।
کلءُ مساجنیِ جائِسیِ لِکھِیا بھیِ نالے جاءِ
کیونکہ نہ قلم و دات اور نوشتہ بھی ساتھ ہی ختم ہو جائیگا ۔
ਨਾਨਕ ਸਹ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨ ਜਾਇਸੀ ਜੋ ਧੁਰਿ ਛੋਡੀ ਸਚੈ ਪਾਇ ॥੧॥
naanak sah pareet na jaa-isee jo Dhur chhodee sachai paa-ay. ||1||
But, O’ Nanak, that Love shall never be destroyed that God has put in one’s heart from the beginning.
ਪਰ, ਹੇ ਨਾਨਕ! ਜੋ ਪਿਆਰ ਸੱਚੇ ਪ੍ਰਭੂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਦਰ ਤੋਂ (ਜੀਵ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ) ਬੀਜ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਉਸ ਦਾ ਨਾਸ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ
نانک سہ پ٘ریِتِ ن جائِسیِ جو دھُرِ چھوڈیِ سچےَ پاءِ
سچے ۔سچا ۔ چھودی پائے پہلے سے پارکھی ہے
مگر وہ پیار اے نانک ختم نہ ہوگا جو سچے خدا نے اپنے حضور نے دل میں بسا دیا ہے ۔
ਮਃ ੩ ॥
mehlaa 3.
Salok, by the Third Guru:
مਃ੩॥
ਨਦਰੀ ਆਵਦਾ ਨਾਲਿ ਨ ਚਲਈ ਵੇਖਹੁ ਕੋ ਵਿਉਪਾਇ ॥
nadree aavdaa naal na chal-ee vaykhhu ko vi-upaa-ay.
If you may carefully reflect on it, you would conclude that whatever is visible, (worldly possessions and relatives ) would not accompany you after death.
ਬੇਸ਼ਕ ਨਿਰਣਾ ਕਰ ਕੇ ਵੇਖ ਲਉ, ਜੋ ਕੁਝ (ਇਹਨਾਂ ਅੱਖੀਆਂ ਨਾਲ) ਦਿੱਸਦਾ ਹੈ (ਜੀਵ ਦੇ) ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ
ندریِ آۄدا نالِ ن چلئیِ ۄیکھہُ کو ۄِئُپاءِ
ویوپائے ۔ تحقیق و تشریح کر یکھو ۔
اے انسان اس بات کی تحقیق کرے کہ جو کچھ زیر نظر ہے دکھائی دے رہا ہے ساتھ نہیں جائیگا ۔
ਸਤਿਗੁਰਿ ਸਚੁ ਦ੍ਰਿੜਾਇਆ ਸਚਿ ਰਹਹੁ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
satgur sach drirh-aa-i-aa sach rahhu liv laa-ay.
The true Guru has firmly taught us this truth; that we should always remain attuned to the eternal God.
ਸਤਿਗੁਰੂ ਨੇ ਨਿਸ਼ਚਾ ਕਰਾਇਆ ਹੈ (ਕਿ) ਸੱਚਾ ਪ੍ਰਭੂ (ਨਾਲ ਨਿਭਣ-ਜੋਗ ਹੈ), (ਤਾਂ ਤੇ) ਪ੍ਰਭੂ ਵਿਚ ਬਿਰਤੀ ਜੋੜੀ ਰੱਖੋ।
ستِگُرِ سچُ د٘رِڑائِیا سچِ رہہُ لِۄ لاءِ
درڑیاپئیا سبق پختہ کیا ۔ دل میں بسائیا
سچے مرشد نے یہ سچا یقین اور بھرؤسا دلائیا ہے کہ سچے خدا اور سچ سے پیار کرؤ
ਨਾਨਕ ਸਬਦੀ ਸਚੁ ਹੈ ਕਰਮੀ ਪਲੈ ਪਾਇ ॥੨॥
naanak sabdee sach hai karmee palai paa-ay. ||2||
O’ Nanak, it is only by divine grace that, God is realized through Guru’s word.
ਹੇ ਨਾਨਕ! ਜੇ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਮਿਹਰ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਦੀ ਰਾਹੀਂ ਸੱਚਾ ਹਰੀ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਵੱਸਦਾ ਹੈ l
نانک سبدیِ سچُ ہےَ کرمیِ پلےَ پاءِ
۔ کرمی ۔عنایت و بخشش سے
اے نانک اگر خدا کرم و عنایت فرمائے تو کلام مرشد سے سچاخدادل میں بستا ہے ۔
ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
Pauree:
پئُڑیِ ॥
ਹਰਿ ਅੰਦਰਿ ਬਾਹਰਿ ਇਕੁ ਤੂੰ ਤੂੰ ਜਾਣਹਿ ਭੇਤੁ ॥
har andar baahar ik tooN tooN jaaneh bhayt.
O’ God, You alone dwell both inside and outside us, and know all the secrets.
ਹੇ ਹਰੀ! ਤੂੰ ਸਭ ਥਾਈਂ (ਅੰਦਰਿ ਬਾਹਰਿ) (ਵਿਆਪਕ) ਹੈਂ, (ਇਸ ਕਰਕੇ ਜੀਵਾਂ ਦੇ) ਹਿਰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਤੂੰ ਹੀ ਜਾਣਦਾ ਹੈਂ।
ہرِ انّدرِ باہرِ اِکُ توُنّ توُنّ جانھہِ بھیتُ ॥
اے اللہ ، آپ ہی ہمارے اندر اور باہر دونوں ہی رہتے ہیں ، اور تمام راز کو جانتے ہو اے خدا عالم میں ہر جگہ تیرا ہی نور ہے
ਜੋ ਕੀਚੈ ਸੋ ਹਰਿ ਜਾਣਦਾ ਮੇਰੇ ਮਨ ਹਰਿ ਚੇਤੁ ॥
jo keechai so har jaandaa mayray man har chayt.
O’ my mind, Whatever we do God knows, therefore, always remember Him with love and devotion.
ਹੇ ਮੇਰੇ ਮਨ! ਜੋ ਕੁਝ ਕਰੀਦਾ ਹੈ (ਸਭ ਥਾਈਂ ਵਿਆਪਕ ਹੋਣ ਕਰਕੇ) ਉਹ ਹਰੀ ਜਾਣਦਾ ਹੈ, (ਤਾਂ ਤੇ) ਉਸ ਦਾ ਸਿਮਰਨ ਕਰ l
جو کیِچےَ سو ہرِ جانھدا میرے من ہرِ چیتُ
۔تو ہی راز دلی جاننے والا ہے ۔ جو کچھ کرتے ہیں وہ جانتا ہے ۔ اے دل اسے یاد کر
ਸੋ ਡਰੈ ਜਿ ਪਾਪ ਕਮਾਵਦਾ ਧਰਮੀ ਵਿਗਸੇਤੁ ॥
so darai je paap kamaavdaa Dharmee vigsayt.
The one who commits sins lives in fear, while the one who lives righteously rejoices.
ਪਾਪ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਨੂੰ (ਰੱਬ ਤੋਂ) ਡਰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ, ਤੇ ਧਰਮੀ (ਵੇਖ ਕੇ) ਖਿੜਦਾ ਹੈ।
سو ڈرےَ جِ پاپ کماۄدا دھرمیِ ۄِگسیتُ
دھرم و گیت ۔نیک انسان ہمیشہ خوش رہتا ہے ۔
۔ جو گناہ رتا ہے گناہگار خوف کرتا ہے ۔ فرض شناس خوش ہوتا ہے
ਤੂੰ ਸਚਾ ਆਪਿ ਨਿਆਉ ਸਚੁ ਤਾ ਡਰੀਐ ਕੇਤੁ ॥
tooN sachaa aap ni-aa-o sach taa daree-ai kayt.
You Yourself are True, and True is Your Justice. Why should anyone be afraid?
ਹੇ ਹਰੀ! ਡਰੀਏ ਭੀ ਕਿਉਂ? (ਜਦੋਂ ਜਿਹਾ) ਤੂੰ ਆਪਿ ਸੱਚਾ ਹੈਂ (ਤਿਹਾ) ਤੇਰਾ ਨਿਆਉ ਭੀ ਸੱਚਾ ਹੈ।
توُنّ سچا آپِ نِیاءُ سچُ تا ڈریِئےَ کیتُ
کیت ۔کس لئے ۔
۔ اے خدا تو سچا ہے تیرا انصاف سچا ہے تو پھر خوف کیسا
ਜਿਨਾ ਨਾਨਕ ਸਚੁ ਪਛਾਣਿਆ ਸੇ ਸਚਿ ਰਲੇਤੁ ॥੫॥
jinaa naanak sach pachhaani-aa say sach ralayt. ||5||
O’ Nanak, they who have realized the True God, they have merged with Him.
ਹੇ ਨਾਨਕ! ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸੱਚੇ ਹਰੀ ਦੀ ਸਮਝ ਪਈ ਹੈ, ਉਹ ਉਸ ਦੇ ਵਿਚ ਹੀ ਰਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ
جِنا نانک سچُ پچھانھِیا سے سچِ رلیتُ
سچ زلیت ۔ سچ میں مل جاتے ہیں
اے نانک جنہوں نے حقیقت سمجھ لی وہ سچ سے یکسو ہوگئے۔
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mehlaa 3.
Shalok, by the Third Guru:
سلوک مਃ੩॥
ਕਲਮ ਜਲਉ ਸਣੁ ਮਸਵਾਣੀਐ ਕਾਗਦੁ ਭੀ ਜਲਿ ਜਾਉ ॥
kalam jala-o san masvaanee-ai kaagad bhee jal jaa-o.
May that pen along with ink be burnt down and also burn that paper,
ਸੜ ਜਾਏ ਉਹ ਕਲਮ; ਸਮੇਤ ਦਵਾਤ ਦੇ, ਤੇ ਉਹ ਕਾਗਤ ਭੀ ਸੜ ਜਾਏ,
کلم جلءُ سنھُ مسۄانھیِئےَ کاگدُ بھیِ جلِ جاءُ
جل جائے ۔ سن۔معہ۔ بھاؤ ۔پیار ۔
وہ قلم معہ دوات اور کاغذ اور لکھنے والا جل جائے
ਲਿਖਣ ਵਾਲਾ ਜਲਿ ਬਲਉ ਜਿਨਿ ਲਿਖਿਆ ਦੂਜਾ ਭਾਉ ॥
likhan vaalaa jal bala-o jin likhi-aa doojaa bhaa-o.
and the writer who has written about the love of Maya, instead of love for God.
ਲਿਖਣ ਵਾਲਾ ਭੀ ਸੜ ਮਰੇ, ਜਿਸ ਨੇ (ਨਿਰਾ) ਮਾਇਆ ਦੇ ਪਿਆਰ ਦਾ ਲੇਖਾ ਲਿਖਿਆ ਹੈ,
لِکھنھ ۄالا جلِ بلءُ جِنِ لِکھِیا دوُجا بھاءُ
دوجا بھاؤ ۔دوئی ۔دؤیش
جس نے دنیاوی دولت کا حساب محبت لکھا ہے ۔
ਨਾਨਕ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਕਮਾਵਣਾ ਅਵਰੁ ਨ ਕਰਣਾ ਜਾਇ ॥੧॥
naanak poorab likhi-aa kamaavanaa avar na karnaa jaa-ay. ||1||
O’ Nanak, one does what has been pre-ordained. Nothing else can be done.
ਹੇ ਨਾਨਕ! (ਜੀਵ) ਉਹੀ ਕੁਝ ਕਮਾਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਉਸ ਲਈ ਮੁਢ ਤੋਂ ਉਕਰਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਹੋਰ ਕੁਝ ਕੀਤਾ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ।
نانک پوُربِ لِکھِیا کماۄنھا اۄرُ ن کرنھا جاءِ
اے نانک انسان پہلے سے تحریر اپنے اعمالنامے کے مطاب اعمال کرتا ہے اسکے علاوہ کوئی دوسرا کام نہیں کرسکتا۔
ਮਃ ੩ ॥
mehlaa 3.
Salok, by the Third Guru:
مਃ੩॥
ਹੋਰੁ ਕੂੜੁ ਪੜਣਾ ਕੂੜੁ ਬੋਲਣਾ ਮਾਇਆ ਨਾਲਿ ਪਿਆਰੁ ॥
hor koorh parh-naa koorh bolnaa maa-i-aa naal pi-aar.
(Except love for God), all other study and talk are false, useless, and nothing but love for Maya.
ਹੋਰ (ਮਾਇਆ ਸੰਬੰਧੀ) ਪੜ੍ਹਨਾ ਤੇ ਬੋਲਣਾ ਵਿਅਰਥ ਉੱਦਮ ਹੈ, (ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਉੱਦਮ) ਮਾਇਆ ਨਾਲਿ ਪਿਆਰ ਵਧਾਉਂਦੇ ਹਨ।
ہورُ کوُڑُ پڑنھا کوُڑُ بولنھا مائِیا نالِ پِیارُ
اور اسکی صفت صلاح اس لئے بری ہے کہ وہ دل کے کردار کے حساب سے پھل دیتا ہے سزا و جزا ۔ اس کی اس لئے بھی بلند عظمت ہے کہ وہ چغل دُزد خور کی بات نہین سنتا ۔
ਨਾਨਕ ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਕੋ ਥਿਰੁ ਨਹੀ ਪੜਿ ਪੜਿ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥੨॥
naanak vin naavai ko thir nahee parh parh ho-ay khu-aar. ||2||
O Nanak, except God’s Name nothing else is everlasting, those who study more and more about any thing but Naam, come to grief in the end.
ਹੇ ਨਾਨਕ! ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਨਾਮ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਕੋਈ ਭੀ ਸਦਾ ਨਹੀਂ ਰਹਿਣਾ, ਜੇ ਕੋਈ ਹੋਰ ਪੜ੍ਹਨੀਆਂ ਹੀ ਪੜ੍ਹਦਾ ਹੈ ਖ਼ੁਆਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ l
نانک ۄِنھُ ناۄےَ کو تھِرُ نہیِ پڑِ پڑِ ہوءِ کھُیارُ
نانک ، سوائے خدا کے نام کے اور کوئی چیز ابدی نہیں ہے ، وہ لوگ جو نام کے علاوہ کسی بھی چیز کے بارے میں زیادہ سے زیادہ مطالعہ کرتے ہیں ، آخر کار غم میں آجاتے ہیں ۔
ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
Pauree:
پئُڑیِ ॥
ਹਰਿ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ਵਡੀ ਹੈ ਹਰਿ ਕੀਰਤਨੁ ਹਰਿ ਕਾ ॥
har kee vadi-aa-ee vadee hai har keertan har kaa.
Great is the glory of God, great is the singing of His praise.
ਵਿਸ਼ਾਲ ਹੈ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦੀ ਵਿਸ਼ਾਲਤਾ, ਅਤੇ ਉਤਮ ਹੈ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਸੁਆਮੀ ਦਾ ਜੱਸ ਗਾਇਨ ਕਰਨਾ।
ہرِ کیِ ۄڈِیائیِ ۄڈیِ ہےَ ہرِ کیِرتنُ ہرِ کا
اس لئے بھی بلند عظمت ہے کہ وہ سب کو بغیرصلاح مشورہ رزق بخشتا ہے ۔
ਹਰਿ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ਵਡੀ ਹੈ ਜਾ ਨਿਆਉ ਹੈ ਧਰਮ ਕਾ ॥
har kee vadi-aa-ee vadee hai jaa ni-aa-o hai Dharam kaa.
Yes, great is the glory of God, because his justice is based on righteousness.
ਵਿਸ਼ਾਲ ਹੈ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦੀ ਵਿਸ਼ਾਲਤਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਦਾ ਇਨਸਾਫ ਸੱਚ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਹੈ।
ہرِ کیِ ۄڈِیائیِ ۄڈیِ ہےَ جا نِیاءُ ہےَ دھرم کا
خدا کی اس لئے عظمت ہے کہ ہر ایک اسکی صفت صلاح کرتا ہے اس لئے عظمت ہے وہ ہمیشہ انصاف کرتا ہے ۔
ਹਰਿ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ਵਡੀ ਹੈ ਜਾ ਫਲੁ ਹੈ ਜੀਅ ਕਾ ॥
har kee vadi-aa-ee vadee hai jaa fal hai jee-a kaa.
Praising the glory of God, is the best deed, as this is the reward and objective of the life of a person.
ਹਰੀ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਕਰਨੀ ਸਭ ਤੋਂ ਚੰਗਾ ਕੰਮ ਹੈ (ਕਿਉਂਕਿ) ਜੀਵ ਦਾ (ਅਸਲੀ) ਫਲ (ਹੀ ਇਹੋ) ਹੈ (ਭਾਵ ਜਨਮ-ਮਨੋਰਥ ਹੀ ਇਹੀ ਹੈ)।
ہرِ کیِ ۄڈِیائیِ ۄڈیِ ہےَ جا پھلُ ہےَ جیِء کا
اور اس لئے عظمت کہ وہ دل و جان سے کئے ہوئے اعمال کی سزا وجزا دیتا ہے ۔
ਹਰਿ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ਵਡੀ ਹੈ ਜਾ ਨ ਸੁਣਈ ਕਹਿਆ ਚੁਗਲ ਕਾ ॥
har kee vadi-aa-ee vadee hai jaa na sun-ee kahi-aa chugal kaa.
Great is the glory of the God, because He does not listen to the words of the slanderer.
ਜੋ ਪ੍ਰਭੂ ਚੁਗਲ ਦੀ ਗੱਲ ਵਲ ਕੰਨ ਨਹੀਂ ਧਰਦਾ, ਉਸ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤਿ ਕਰਨੀ ਵੱਡੀ ਕਰਣੀ ਹੈ।
ہرِ کیِ ۄڈِیائیِ ۄڈیِ ہےَ جا ن سُنھئیِ کہِیا چُگل کا ॥
وڈیائی ۔عظمت ۔شہرت۔ جیہ کا۔زندگی کا۔ اچپھیا ۔بغیر صلاح مشورہ
اس لئے بھی وہ کسی کی بدگوئی نہیں سنتا ۔
ਹਰਿ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ਵਡੀ ਹੈ ਅਪੁਛਿਆ ਦਾਨੁ ਦੇਵਕਾ ॥੬॥
har kee vadi-aa-ee vadee hai apuchhi-aa daan dayvkaa. ||6||
Great is the Glory of the God because He showers His gifts without being asked.
ਜੋ ਪ੍ਰਭੂ ਕਿਸੋ ਨੂੰ ਪੁੱਛ ਕੇ ਦਾਨ ਨਹੀਂ ਦੇਂਦਾ ਉਸ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਉੱਤਮ ਹੈ
ہرِ کیِ ۄڈِیائیِ ۄڈیِ ہےَ اپُچھِیا دانُ دیۄکا
اور ہر ایک کو بغیر کسی صلاح مشورہ رزق عنایت کرتا ہے
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mehlaa 3.
Shalok, by the Third Guru:
سلوک مਃ੩॥
ਹਉ ਹਉ ਕਰਤੀ ਸਭ ਮੁਈ ਸੰਪਉ ਕਿਸੈ ਨ ਨਾਲਿ ॥
ha-o ha-o kartee sabh mu-ee sampa-o kisai na naal.
The entire world has been consumed by indulging in the ego of their worldly possessions, but this worldly wealth does not accompany anyone after death.
ਧਨ ਕਿਸੇ ਦੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਨਿਭਦਾ, ਪਰ ਧਨ ਦੀ ਟੇਕ ਰੱਖਣ ਵਾਲੇ ਸਾਰੇ ਜੀਵ ਅਹੰਕਾਰੀ ਹੋ ਕੇ ਖਪਦੇ ਹਨ, ਆਤਮਕ ਮੌਤੇ ਮਰੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ।
ہءُ ہءُ کرتیِ سبھ مُئیِ سنّپءُ کِسےَ ن نالِ
سپنو ئ۔جائیداد ۔ دولت وزر ۔
میری میری کرتے سارے مر گئے ۔ مگر زر دولت کسی کے ساتھ نہیں گئی
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਦੁਖੁ ਪਾਇਆ ਸਭ ਜੋਹੀ ਜਮਕਾਲਿ ॥
doojai bhaa-ay dukh paa-i-aa sabh johee jamkaal.
Because of their love for duality, they all suffer and remain in fear of death.
ਦਵੈਤ-ਭਾਵ ਦੇ ਪਿਆਰ ਵਿਚ ਸਭ ਨੇ ਦੁੱਖ (ਹੀ) ਪਾਇਆ ਹੈ (ਕਿਉਂਕਿ) ਜਮਕਾਲ ਨੇ (ਇਹੋ ਜਿਹੇ) ਸਭਨਾਂ ਨੂੰ ਤੱਕ ਰਿਹਾ ਹੈ।
دوُجےَ بھاءِ دُکھُ پائِیا سبھ جوہیِ جمکالِ
جوہی ۔تاک ۔زیر نظر ۔
۔ دولت کی محبت میں عذاب پاتے ہیں ۔ اور موت ہر وقت ان کے سر پر منڈلاتی اور طاق میں رہتی ہے ۔