ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਜਪਿਆ ਆਰਾਧਿਆ ਮੁਖਿ ਮਸਤਕਿ ਭਾਗੁ ਸਭਾਗਾ ॥
har har naam japi-aa aaraaDhi-aa mukh mastak bhaag sabhaagaa.
Then he started meditating and contemplating on God’s Name and realized his prordained good fortunate.
ਉਹਹਰ ਵੇਲੇਪ੍ਰਭੂਦਾ ਨਾਮ ਜਪਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਹਰਿ-ਨਾਮ ਸਿਮਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ, ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ਉਤੇ ਉਸ ਦੇ ਮੱਥੇ ਉੱਤੇ ਚੰਗਾ ਭਾਗ ਜਾਗ ਪਿਆ।
ہرِہرِنامُجپِیاآرادھِیامُکھِمستکِبھاگُسبھاگا॥
مکھ ۔ منہ ۔ مستک ۔پیشانی ۔ بھاگ۔ تقدیر۔ قسمت ۔ سبھا گا۔ خوش قسمتی ۔
وہ سچ اور حقیقت پرست ہو جاتا ہے اور الہٰی نام اور خدا کے نام کی ریاض کرتا ہے اس کی زبان اور پیشانی پر خوش قسمتی بیدار ہوجاتی ہے
ਜਨ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰੀ ਮਨਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਮੀਠਾ ਲਾਇ ਜੀਉ ॥
jan naanak har kirpaa Dhaaree man har har meethaa laa-ay jee-o.
Devotee Nanak says, the person on whom God bestowed mercy, His Name seems sweet to the mind of that person.
ਹੇ ਦਾਸ ਨਾਨਕ! (ਆਖ-) ਜਿਸ ਮਨੁੱਖ ਉਤੇ ਪ੍ਰਭੂ ਨੇ ਮੇਹਰ ਕੀਤੀ ਉਸ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਨਾਮ ਪਿਆਰਾ ਲੱਗਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦਾ ਹੈ।
جننانکہرِکِرپادھاریِمنِہرِہرِمیِٹھالاءِجیِءُ॥
ہر کرپا دھاری ۔ مہربانی فرمائی۔
اے خادم نانک ۔ جس پر خدا مہربان ہوتا اس کے دل کو خدا کے نام سے محبت ہوجاتی ہے ۔
ਹਰਿ ਦਇਆ ਪ੍ਰਭ ਧਾਰਹੁ ਪਾਖਣ ਹਮ ਤਾਰਹੁ ਕਢਿ ਲੇਵਹੁ ਸਬਦਿ ਸੁਭਾਇ ਜੀਉ ॥੪॥੫॥੧੨॥
har da-i-aa parabh Dhaarahu paakhan ham taarahu kadh layvhu sabad subhaa-ay jee-o. ||4||5||12||
O’ God, show mercy and carry the stone hearted sinners like us across the worldly ocean of vices and intuitively pull us out of the swamp of emotional attachments. ||4||5||12||
ਹੇ ਹਰੀ! ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ! ਮੇਹਰ ਕਰ, ਸਾਨੂੰ ਕਠੋਰ-ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ (ਸੰਸਾਰ-ਸਮੁੰਦਰ ਤੋਂ) ਪਾਰ ਲੰਘਾ ਲੈ, ਗੁਰੂ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਵਿਚ ਜੋੜ ਕੇ, ਆਪਣੇ ਪ੍ਰੇਮ ਵਿਚ ਜੋੜ ਕੇ ਸਾਨੂੰ (ਮੋਹ ਦੇ ਚਿੱਕੜ ਵਿਚੋਂ) ਕੱਢ ਲੈ ॥੪॥੫॥੧੨॥॥੪॥੫॥੧੨॥
ہرِدئِیاپ٘ربھدھارہُپاکھنھہمتارہُکڈھِلیۄہُسبدِسُبھاءِجیِء
اے خدا کرم فمرا۔ ہم پتھر جیسے دل والوں کو کلام مرشد سے ملا کر اور اپنی محبت سے ہمیں محبت کی دلدل سے باہر نکال لے
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੪ ॥
aasaa mehlaa 4.
Raag Aasaa, Fourth Guru:
آسامہلا੪॥
ਮਨਿ ਨਾਮੁ ਜਪਾਨਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਮਨਿ ਭਾਨਾ ਹਰਿ ਭਗਤ ਜਨਾ ਮਨਿ ਚਾਉ ਜੀਉ ॥
man naam japaanaa har har man bhaanaa har bhagat janaa man chaa-o jee-o.
God’s devotees always meditate on Naam in their minds, God’s Name seems sweet to their minds and in their minds there always remains a craving to meditate on God’s Name.
ਭਗਤ ਜਨ ਆਪਣੇ ਮਨ ਵਿਚ ਸਦਾ ਨਾਮ ਜਪਦੇ ਹਨ, ਹਰਿ-ਨਾਮ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਨ ਵਿਚ ਪਿਆਰਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ, ਨਾਮ ਜਪਣ ਦਾ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਚਾਉ ਬਣਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।
منِنامُجپاناہرِہرِمنِبھاناہرِبھگتجنامنِچاءُجیِءُ॥
بھانا۔ پیارا۔ چاؤ۔ جوش۔
عابد ۔ ہر وقت اپنے دلمیں خدا کو ہر وقت یاد رکھتے ہیں انہیں الہٰی نام سے پیار ہمیشہ رہتا ہے الہٰی نام یاد کرنے کا ان کے دلمیںخوشی بھرا جوش رہتا ہے۔
ਜੋ ਜਨ ਮਰਿ ਜੀਵੇ ਤਿਨ੍ਹ੍ਹ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਵੇ ਮਨਿ ਲਾਗਾ ਗੁਰਮਤਿ ਭਾਉ ਜੀਉ ॥
jo jan mar jeevay tinH amrit peevay man laagaa gurmat bhaa-o jee-o.
Those devotees who remain imbued with God’s love, by following the Guru’s teachings; they partake the ambrosial nectar of Naam, eradicate self-conceit and remain spiritually alive.
ਜੇਹੜੇ ਮਨੁੱਖ ਆਪਾ-ਭਾਵ ਮਿਟਾ ਕੇ ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਜੀਊਂਦੇ ਹਨ ਉਹ ਸਦਾ ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਨਾਮ-ਜਲ ਪੀਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਗੁਰੂ ਦੇ ਉਪਦੇਸ਼ ਦੀ ਬਰਕਤਿ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਪ੍ਰਭੂ ਵਾਸਤੇ ਪਿਆਰ ਬਣਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।
جوجنمرِجیِۄےتِن٘ہ٘ہانّم٘رِتُپیِۄےمنِلاگاگُرمتِبھاءُجیِءُ॥
مر جیوے ۔ خویشتا ختم کر کے۔ اپنا آپ مٹا کے ۔ گرمت۔ سبق مرشد۔
جو شخص اپنا پن (خوئشتا ) ختم کرکے اخلاقی اور روحانی زندگی گذارتے ہیں جو آپ حیات ہے جو ایسا آب حیات نوش کرتے ہیں اور دلمیں سبق مرشد سے محبت ہے ۔ سبق مرشد کے تاثرات سے محبت بنی رہتی ہے
ਮਨਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਭਾਉ ਗੁਰੁ ਕਰੇ ਪਸਾਉ ਜੀਵਨ ਮੁਕਤੁ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ॥
man har har bhaa-o gur karay pasaa-o jeevan mukat sukh ho-ee.
Love for God develops in the mind of those upon whom the Guru is gracious, and even while performing their worldly duties, they remain liberated from worldly bonds and live in peace.
ਜਿਸ ਮਨੁੱਖ ਉਤੇ ਗੁਰੂ ਕਿਰਪਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਉਸ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਪ੍ਰਭੂ-ਚਰਨਾਂ ਲਈ ਪਿਆਰ ਪੈਦਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਉਹ ਮਨੁੱਖ ਦੁਨੀਆ ਦੀ ਕਿਰਤ-ਕਾਰ ਕਰਦਾ ਹੋਇਆ ਹੀ ਮਾਇਆ ਦੇ ਬੰਧਨਾਂ ਤੋਂ ਛੁਟ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਮਾਣਦਾ ਹੈ।
منِہرِہرِبھاءُگُرُکرےپساءُجیِۄنمُکتُسُکھُہوئیِ॥
ہر بھاو۔ الہٰی محبت ۔ گر کرے پساو مرشد مہربانی کرے ۔ جیون مکت ۔ دوران حیات نجات ۔ دوران زندگی روحانی منزلت حاصل کر لینا تناسخ سے نجات ملتی ہے ۔ بساؤ ۔ کرم و عنایت ۔
۔ جس شخص پر مرشد کرم فرما ہوتا ہے اس کے دل میں الہٰی محبت بسی رہتی ہے ۔ وہ دنیاوی زندگی گذارتے ہوئے دنیاوی بندشوں سے آزا رہتا ہے ۔ اور روحانی واخلاقی زندگی گذارتا ہے ۔
ਜੀਵਣਿ ਮਰਣਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸੁਹੇਲੇ ਮਨਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਿਰਦੈ ਸੋਈ ॥
jeevan maran har naam suhaylay man har har hirdai so-ee.
They always (from birth to death) live in celestial peace by meditating on that God’s Name who is enshrined in their hearts.
ਪ੍ਰਭੂਦੇ ਨਾਮ ਵਿਚ ਜੁੜੇ ਮਨੁੱਖ ਸਦਾ ਸੁਖੀ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਸਦਾ ਉਹ ਪ੍ਰਭੂਹੀ ਵੱਸਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।
جیِۄنھِمرنھِہرِنامِسُہیلےمنِہرِہرِہِردےَسوئیِ॥
سہیلے۔ انسان۔ ہر ہر دے سوئی ۔ دلمیں وہی ہے خدا ۔
روحانی زندگی گذارنے کی وجہ سے اور خودی اور خوئشا پن ختم کرنے کی وجہ سے الہٰی نام کی شراکتکی وجہ سے ہمیشہ آسان زندگی گذارتے ہیں۔
ਮਨਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਵਸਿਆ ਗੁਰਮਤਿ ਹਰਿ ਰਸਿਆ ਹਰਿ ਹਰਿ ਰਸ ਗਟਾਕ ਪੀਆਉ ਜੀਉ ॥
man har har vasi-aa gurmat har rasi-aa har har ras gataak pee-aa-o jee-o.
God is enshrined in their hearts; through the Guru’s teachings they enjoy the elixir of God’s Name, as if they drink the elixir of God’s Name in big gulps.
ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਅੰਦਰ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦਾ ਨਾਮ ਵੱਸਦਾ ਹੈ। ਗੁਰਾਂ ਦੇ ਊਪਦੇਸ਼ ਦੁਆਰਾ ਊਹ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦਾ ਸੁਆਦ ਮਾਣਦੇ ਹਨ। ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਸੁਆਮੀ ਦਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਉਹ ਗੱਟ ਗੱਟ ਕਰ ਕੇ ਪੀਂਦੇ ਹਨ।
منِہرِہرِۄسِیاگُرمتِہرِرسِیاہرِہرِرسگٹاکپیِیاءُجیِءُ॥
گرمت ۔ سبق مرشد سے ۔ ہر رسیا۔ الہٰی لطف میں محو ومجذوب ۔ گٹاک ۔ وڈی گھونتوں سے ۔
ان کے دل میں الہٰی نام گھر کر جاتا ہے الہٰی نام باخوشی تمام جوش و خروش سے بساتے ہیں۔
ਮਨਿ ਨਾਮੁ ਜਪਾਨਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਮਨਿ ਭਾਨਾ ਹਰਿ ਭਗਤ ਜਨਾ ਮਨਿ ਚਾਉ ਜੀਉ ॥੧॥
man naam japaanaa har har man bhaanaa har bhagat janaa man chaa-o jee-o. ||1||
God’s devotees always meditate on Naam in their minds, God’s Name seems sweet to their minds and in their minds there always remains a craving to meditate on God’s Name. ||1||
ਭਗਤ ਜਨ ਆਪਣੇ ਮਨ ਵਿਚ ਸਦਾ ਹਰਿ-ਨਾਮ ਜਪਦੇ ਹਨ, ਹਰਿ-ਨਾਮ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਨ ਵਿਚ ਪਿਆਰਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ, ਨਾਮ ਜਪਣ ਦਾ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਚਾਉ ਬਣਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ॥੧॥
منِنامُجپاناہرِہرِمنِبھاناہرِبھگتجنامنِچاءُجیِءُ॥੧॥
عابدان الہٰی ہر وقت دل میں خدا کو یاد کرتے ہیں۔ نام سے محبت ہوجاتی ہے
ਜਗਿ ਮਰਣੁ ਨ ਭਾਇਆ ਨਿਤ ਆਪੁ ਲੁਕਾਇਆ ਮਤ ਜਮੁ ਪਕਰੈ ਲੈ ਜਾਇ ਜੀਉ ॥
jag maran na bhaa-i-aa nit aap lukaa-i-aa mat jam pakrai lai jaa-ay jee-o.
The people of the world do not like death; they try to hide from it. They are afraid that the demon of death may catch them and take them away.
ਜਗਤ ਵਿਚ (ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਭੀ) ਮੌਤ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ, (ਹਰ ਕੋਈ) ਸਦਾ ਆਪਣੀ ਜਿੰਦ ਨੂੰ ਲੁਕਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਤੇ ਜਮ ਇਸ ਨੂੰ ਫੜ ਕੇ ਲੈ ਨ ਜਾਏ।
جگِمرنھُنبھائِیانِتآپُلُکائِیامتجمُپکرےَلےَجاءِجیِءُ॥
جگ۔ دنیا۔ علام۔ مرن۔ موت۔ نت۔ ہر روز۔ بھائیا۔ پسند نہیں گرتے ۔ مت۔ کہیں۔ جم۔ فرشتہ موت ۔ عزائیل۔
دنیا میں موت کسے بھی پسند نہیں ہر روز اس سے چھپاتے ہیں کہ کہیں فرشتہ موت عزرائیل کہیں پکڑ کر نہ لیجائے ۔
ਹਰਿ ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਏਕੋ ਇਹੁ ਜੀਅੜਾ ਰਖਿਆ ਨ ਜਾਇ ਜੀਉ ॥
har antar baahar har parabh ayko ih jee-arhaa rakhi-aa na jaa-ay jee-o.
But the same one God is within the body and outside; this soul cannot be concealed from Him.
ਪਰ ਪਰਮਾਤਮਾ ਹਰੇਕ ਦੇ ਅੰਦਰ ਤੇ ਬਾਹਰ ਸਾਰੇ ਜਗਤ ਵਿੱਚ ਭੀ ਵੱਸਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਜਿੰਦ ਉਸ ਪਾਸੋਂ ਲੁਕਾ ਕੇ ਰੱਖੀ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦੀ।
ہرِانّترِباہرِہرِپ٘ربھُایکواِہُجیِئڑارکھِیانجاءِجیِءُ॥
چیئڑ۔ زندگی ۔ رکھیا۔ بچائیا۔
مگر خدا ہر جگہ بستا ہے ۔ اسسے چھپا کر یہ بچائی ہیں جا سکتی ۔
ਕਿਉ ਜੀਉ ਰਖੀਜੈ ਹਰਿ ਵਸਤੁ ਲੋੜੀਜੈ ਜਿਸ ਕੀ ਵਸਤੁ ਸੋ ਲੈ ਜਾਇ ਜੀਉ ॥
ki-o jee-o rakheejai har vasat lorheejai jis kee vasat so lai jaa-ay jee-o.
How can one save one’s soul? God, to whom it belongs, takes it back when He desires. ਇਹ ਜਿੰਦ ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਚਾ ਕੇ ਰੱਖੀ ਜਾ ਸਕਦੀ, ਪ੍ਰਭੂਜਿਸ ਦੀ ਇਹ ਚੀਜ਼ ਹੈ, ਜਦ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈਉਹ ਇਸ ਨੂੰ ਲੈ ਹੀ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
کِءُجیِءُرکھیِجےَہرِۄستُلوڑیِجےَجِسکیِۄستُسولےَجاءِجیِءُ॥
لوڑیجے ۔ ضرورت ۔
یہ کیوں بچا کر رکھی جا سکتی جبکہ خدا کو اس کی ضرورت ہے ۔ جس کی یہ چیز ہے وہ لیجاتا ہے۔
ਮਨਮੁਖ ਕਰਣ ਪਲਾਵ ਕਰਿ ਭਰਮੇ ਸਭਿ ਅਉਖਧ ਦਾਰੂ ਲਾਇ ਜੀਉ ॥
manmukh karan palaav kar bharmay sabh a-ukhaDh daaroo laa-ay jee-o.
The self-willed persons wander around in pathetic lamentation, trying all medicines and remedies.
ਆਪ-ਹੁਦਰੇ ਬੰਦੇ ਤਰਲੇ ਕਰ ਕਰ ਕੇ ਹਰੇਕ ਕਿਸਮ ਦਾ ਦਵਾ-ਦਾਰੂ ਵਰਤ ਕੇ ਭਟਕਦੇ ਫਿਰਦੇ ਹਨ,
منمُکھکرنھپلاۄکرِبھرمےسبھِائُکھدھداروُلاءِجیِءُ॥
پلاو۔ ھیل و حجت۔ بہانہ سازی ۔ بھرمے ۔ بھٹکتا ۔ اوکھد ۔ دوائی بوٹی ۔
خودی پسندبہت سے حیلے بہانے اور حیل وحجت کرتا ہے اور بھٹکن میں ہر دوا دار و کرتا ہے
ਜਿਸ ਕੀ ਵਸਤੁ ਪ੍ਰਭੁ ਲਏ ਸੁਆਮੀ ਜਨ ਉਬਰੇ ਸਬਦੁ ਕਮਾਇ ਜੀਉ ॥
jis kee vasat parabh la-ay su-aamee jan ubray sabad kamaa-ay jee-o.
God, to whom this soul belongs, takes it back; however, the devotees are saved from the fear of death by following the Guru’s teachings.
ਜਿਸ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਦਿੱਤੀ ਹੋਈ ਇਹ ਚੀਜ਼ ਹੈ ਉਹ ਇਸ ਨੂੰ ਲੈ ਹੀ ਲੈਂਦਾ ਹੈ।ਪ੍ਰਭੂਦੇ ਸੇਵਕ ਗੁਰੂ ਦਾ ਸ਼ਬਦ ਕਮਾ ਕੇਮੌਤ ਦੇ ਸਹਮ ਤੋਂ ਬਚ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
جِسکیِۄستُپ٘ربھُلۓسُیامیِجناُبرےسبدُکماءِجیِءُ॥
ابھرے ۔ بچے ۔ سبد کماے ۔ جو کلام پر عمل کرتے ہیں۔
مگر جب خدا نے یہ زندگی عنایتفرمائیہے وہ اسے لے لیتا ہےخادمان خدا کلام مرشد کے عمل سے موت کے خوف سے بچ جاتے ہیں۔ ۔
ਜਗਿ ਮਰਣੁ ਨ ਭਾਇਆ ਨਿਤ ਆਪੁ ਲੁਕਾਇਆ ਮਤ ਜਮੁ ਪਕਰੈ ਲੈ ਜਾਇ ਜੀਉ ॥੨॥
jag maran na bhaa-i-aa nit aap lukaa-i-aa mat jam pakrai lai jaa-ay jee-o. ||2||
The people of the world do not like death; they try to hide from it. They are afraid that the demon of death may catch them and take them away. ||2||
ਜਗਤ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਭੀ ਮੌਤ ਚੰਗੀ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦੀ ਹਰੇਕ ਜੀਵ ਸਦਾ ਆਪਣੀ ਜਿੰਦ ਨੂੰ ਲੁਕਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਤੇ ਜਮ ਇਸ ਨੂੰ ਫੜ ਕੇ ਲੈ ਨ ਜਾਏ ॥੨॥
جگِمرنھُنبھائِیانِتآپُلُکائِیامتجمُپکرےَلےَجاءِجیِءُ॥੨॥
غرض یہ کہ لوگوں کو موت پسند نہیں اور اپنے آپ کو اس سے چھپاتے ہیں کہ کہیں فرشتہ موت پکڑ کر ہی نہ لیجائے
ਧੁਰਿ ਮਰਣੁ ਲਿਖਾਇਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੋਹਾਇਆ ਜਨ ਉਬਰੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਧਿਆਨਿ ਜੀਉ ॥
Dhur maran likhaa-i-aa gurmukh sohaa-i-aa jan ubray har har Dhi-aan jee-o.
The predestined death seems beautiful to the Guru’s followers, these devotees escape the fear of death by remaining attuned to meditation on God.
ਗੁਰੂ ਦੀ ਸਰਨ ਪਏ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਮਨੁੱਖਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਧੁਰ ਦਰਗਾਹ ਤੋਂ ਲਿਖੀ ਹੋਈ ਮੌਤ ਭੀ ਸੋਹਣੀ ਲੱਗਦੀ ਹੈ, ਉਹ ਗੁਰਮੁਖਿ-ਜਨ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਦੇ ਧਿਆਨ ਵਿਚ ਜੁੜ ਕੇ (ਮੌਤ ਦੇ ਸਹਮ ਵਲੋਂ) ਬਚੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ।
دھُرِمرنھُلِکھائِیاگُرمُکھِسوہائِیاجناُبرےہرِہرِدھِیانِجیِءُ॥
دھر مرن لکھائیا ۔ الہٰی درگاہ سے موت کا دن مقرر اور تحریر ہوتا ہے ۔ گورمکھ ۔ مرید مرشد۔ سوہائیا۔ اچھا لگا ۔ جن ۔خادمخدا۔ ابھرے ۔ بچے ۔ دھیان۔ توجہ۔
مرید مرشد کو الہٰی درگاہ سے تحریر موت بھی اچھی لگتی ہے ایسے خادمان خدا و مرید مرشد الہٰیریاض سے موت کی خوف سے بچ جاتے ہیں ۔
ਹਰਿ ਸੋਭਾ ਪਾਈ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਵਡਿਆਈ ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਪੈਧੇ ਜਾਨਿ ਜੀਉ ॥
har sobhaa paa-ee har naam vadi-aa-ee har dargeh paiDhay jaan jee-o.
By meditating on God’s Name, they obtain honor and glory in this world and go to God’s presence with honor.
ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਨਾਮ ਵਿਚ ਜੁੜ ਕੇ ਉਹ ਜਗਤ ਵਿਚ ਸੋਭਾ ਤੇ ਵਡਿਆਈ ਖੱਟਦੇ ਹਨ, ਤੇ ਇੱਜ਼ਤ-ਵਡਿਆਈ ਲੈ ਕੇ ਉਹ ਪ੍ਰਭੂਦੀ ਦਰਗਾਹ ਵਿਚ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ہرِسوبھاپائیِہرِنامِۄڈِیائیِہرِدرگہپیَدھےجانِجیِءُ॥
سوبھا۔ شہرت ۔ وڈیائی ۔ عظمت و شہرت ۔ بیدھے ۔ پہنائے ہر نامے سیدھے الہٰی نام سے کامیابی ہوئے ۔
الہٰی نام کی ریاض سے مریدان مرشد ہر دو عالموں میں عظمت و شہرت پاتے ہیں اور الہٰی دربار میں پہنائے جاتے ہیں
ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਪੈਧੇ ਹਰਿ ਨਾਮੈ ਸੀਧੇ ਹਰਿ ਨਾਮੈ ਤੇ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥
har dargeh paiDhay har naamai seeDhay har naamai tay sukh paa-i-aa.
By meditating on God’s Name they enjoy the celestial peace, attain the goal of human life and receive honor in God’s presence.
ਹਰਿ-ਨਾਮ ਦੀ ਬਰਕਤਿ ਨਾਲ ਉਹ ਆਪਣਾ ਜੀਵਨ ਕਾਮਯਾਬ ਬਣਾ ਲੈਂਦੇ ਹਨ, ਪ੍ਰਭੂਦੇ ਨਾਮ ਤੋਂ ਉਹ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਹਜ਼ੂਰੀ ਵਿਚ ਉਹ ਇੱਜ਼ਤ ਹਾਸਲ ਕਰਦੇ ਹਨ,
ہرِدرگہپیَدھےہرِنامےَسیِدھےہرِنامےَتےسُکھُپائِیا॥
خلعتیں پاتے ہیں اور الہٰی نام سے کامیابیاں پاتے ہیں اور اپنی زندگی کامیاب بنا لیتے ہیں آرام و آسائش پاتے ہیں۔
ਜਨਮ ਮਰਣ ਦੋਵੈ ਦੁਖ ਮੇਟੇ ਹਰਿ ਰਾਮੈ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇਆ ॥
janam maran dovai dukh maytay har raamai naam samaa-i-aa.
They merge in God’s Name; their pain (cycle) of birth and death ends.
ਉਹ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦੇ ਨਾਮ ਵਿੱਚ ਲੀਨ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਜੰਮਣ ਅਤੇ ਮਰਨ ਦੋਨਾਂ ਦੀ ਪੀੜ ਨਾਸ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ,
جنممرنھدوۄےَدُکھمیٹےہرِرامےَنامِسمائِیا॥
جنم مرن۔ تناسخ۔ سمائیا ۔ محو ومجذوب ہوئے ۔
تناسخ مٹا کر الہٰی نام میں محو ومجذوب ہوجاتے ہیں ۔
ਹਰਿ ਜਨ ਪ੍ਰਭੁ ਰਲਿ ਏਕੋ ਹੋਏ ਹਰਿ ਜਨ ਪ੍ਰਭੁ ਏਕ ਸਮਾਨਿ ਜੀਉ ॥
har jan parabh ral ayko ho-ay har jan parabh ayk samaan jee-o.
God’s devotees and God merge into oneness; God’s devotee and God are one and the same.
ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਭਗਤ ਅਤੇ ਪ੍ਰਭੂਮਿਲ ਕੇ ਇੱਕ-ਰੂਪ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਭਗਤ ਅਤੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਇਕੋ ਜਿਹੇ ਹੀ ਹਨ।
ہرِجنپ٘ربھُرلِایکوہوۓہرِجنپ٘ربھُایکسمانِجیِءُ॥
ہرجن ۔ خادم خدا۔ سمان ۔ برابر۔
الہٰی خادم اور خدا مل کر ایک شکل و صورت ہوجاتے ہیں۔ اور دونوں ایک جیسے ہوجاتے ہیں۔
ਧੁਰਿ ਮਰਣੁ ਲਿਖਾਇਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੋਹਾਇਆ ਜਨ ਉਬਰੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਧਿਆਨਿ ਜੀਉ ॥੩॥
Dhur maran likhaa-i-aa gurmukh sohaa-i-aa jan ubray har har Dhi-aan jee-o. ||3||
The predestined death seems beautiful to the Guru’s followers, these devotees escape the fear of death by remaining attuned to meditation on God. |3||
ਗੁਰੂ ਦੇ ਸਨਮੁਖ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਮਨੁੱਖਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਧੁਰ ਦਰਗਾਹ ਤੋਂ ਲਿਖੀ ਹੋਈ ਮੌਤ ਭੀ ਸੋਹਣੀ ਲੱਗਦੀ ਹੈ, ਉਹ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੰਦੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਧਿਆਨ ਵਿਚ ਲੀਨ ਹੋ ਕੇ (ਮੌਤ ਦੇ ਸਹਮ ਵਲੋਂ) ਬਚੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ॥੩॥
دھُرِمرنھُلِکھائِیاگُرمُکھِسوہائِیاجناُبرےہرِہرِدھِیانِجیِءُ॥੩॥
مریدان مرشد کو الہٰی حضور سے ملی موت بھی پیاری اور اچھی لگتی ہے مریدان مرشد الہٰی نام میں محو ومجذوب ہوکر موت کے خوف سے بچے رہتےہیں۔
ਜਗੁ ਉਪਜੈ ਬਿਨਸੈ ਬਿਨਸਿ ਬਿਨਾਸੈ ਲਗਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਸਥਿਰੁ ਹੋਇ ਜੀਉ ॥
jag upjai binsai binas binaasai lag gurmukh asthir ho-ay jee-o.
The people in the world continue being born and die again and again. They canachieve immortal status by meditating on God through the Guru’s teachings.
(ਮਾਇਆ-ਗ੍ਰਸਿਆ) ਜਗਤ (ਮੁੜ ਮੁੜ) ਜੰਮਦਾ ਹੈ ਮਰਦਾ ਹੈ ਆਤਮਕ ਮੌਤੇ ਮਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਗੁਰੂ ਦੀ ਰਾਹੀਂ (ਪ੍ਰਭੂ-ਚਰਨਾਂ ਵਿਚ) ਲੱਗ ਕੇ (ਮਾਇਆ ਦੇ ਮੋਹ ਵਲੋਂ) ਅਡੋਲ-ਚਿੱਤ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
جگُاُپجےَبِنسےَبِنسِبِناسےَلگِگُرمُکھِاستھِرُہوءِجیِءُ॥
جگ۔ عالم ۔ جہان ۔ دنیا۔ اپجے ۔ پیدا ہوتا ہے ۔ ونسے ۔ مٹ جاتا ہے ۔ لگ گورمکھ ۔ مرید مرشد کے ساتھ سے ۔ استھر۔ صدیوی پائیدار ۔ مستقل ۔
دنیاوی دولت کی گرفت میں انسان ہی نہیں کل عالم پیدا ہوتا ہے مٹ جاتا ہے یہ انسان کی روحانی واخلاقی موت ہے مرید مرشد ہوکر مستقل مزاج ہوتا ہے ۔
ਗੁਰੁ ਮੰਤ੍ਰੁ ਦ੍ਰਿੜਾਏ ਹਰਿ ਰਸਕਿ ਰਸਾਏ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਹਰਿ ਮੁਖਿ ਚੋਇ ਜੀਉ ॥
gur mantar drirh-aa-ay har rasak rasaa-ay har amrit har mukh cho-ay jee-o.
The person in whom the Guru implants the mantra of Naam and trickles in his mouth the ambrosial nectar of God’s Name, such a person permeates this divine relish within him.
ਗੁਰੂ ਜਿਸ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਨਾਮ-ਮੰਤਰ ਪੱਕਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਨਾਮ-ਜਲ ਚੋਂਦਾ ਹੈ ਉਹ ਮਨੁੱਖ ਹਰਿ-ਨਾਮ-ਰਸ ਨੂੰ ਸੁਆਦ ਨਾਲ (ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ) ਰਚਾਂਦਾ ਹੈ।
گُرُمنّت٘رُد٘رِڑاۓہرِرسکِرساۓہرِانّم٘رِتُہرِمُکھِچوءِجیِءُ॥
گرمنتر۔ درڑائے ۔ زندگی گذارنے کا مقصد و منزل اور طریقہ کار پختی کراتاہے ۔ ہر رسک رسائے ۔ الہٰی آب حیات ۔ جس سے زندگی پر نور اور اخلاقی وروحانی طور پر بلند ترین رتبہ حاصل کر لیتی ہے ۔ مرا د اسیا طریقہ و تدبیر انسان کے ذہن میں ڈالتا ہے ۔ انمرت مکھ چوئے ۔ ہواجیوئیا ۔ روحانی طور پر مردہ زندگی کو روحانی اور اخلاقی زندگی ملتی ہے ۔
مرشد جس کے دل میں روحانی واخلاقی زندگی گذارنے کا طریقہ و تدبیر مکمل اور پختہ طور پر ذہن نشین کر ادیتا ہے جس کے ذہن و زبان میں یہ آب حیات ڈال دیتا ہے وہ الہٰی نام کے لطف و مزہ پاتا ہے
ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਰਸੁ ਪਾਇਆ ਮੁਆ ਜੀਵਾਇਆ ਫਿਰਿ ਬਾਹੁੜਿ ਮਰਣੁ ਨ ਹੋਈ ॥
har amrit ras paa-i-aa mu-aa jeevaa-i-aa fir baahurh maran na ho-ee.
The one in whose heart the Guru has put the ambrosial nectar of God’s Name is like that the Guru has given new life to a spiritually dead person, and such a person does not again have to die spiritually.
ਜਦੋਂ ਉਹ ਮਨੁੱਖ ਗੁਰੂ ਪਾਸੋਂ ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਨਾਮ-ਰਸ ਹਾਸਲ ਕਰਦਾ ਹੈ (ਪਹਿਲਾਂ ਆਤਮਕ ਮੌਤੇ) ਮੋਇਆ ਹੋਇਆ ਉਹ ਮਨੁੱਖ ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ, ਮੁੜ ਉਸ ਨੂੰ ਇਹ ਮੌਤ ਨਹੀਂ ਵਿਆਪਦੀ।
ہرِانّم٘رِترسُپائِیامُیاجیِۄائِیاپھِرِباہُڑِمرنھُنہوئیِ॥
بہوڑ۔ دوبارہ ۔
اسے روحانی واخلاقی موت سے روحانیواخلاقی زندگی مل جای ہے پھر اسے دوبار ہ روحانی موت نہیں ہوتی ۔
ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਅਮਰ ਪਦੁ ਪਾਇਆ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਵੈ ਸੋਈ ॥
har har naam amar pad paa-i-aa har naam samaavai so-ee.
Because through God’s Name, that person obtains immortal status and always remains absorbed in God’s Name.
ਜੇਹੜਾ ਮਨੁੱਖ ਗੁਰੂ ਪਾਸੋਂ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਨਾਮ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਉਹ ਮਨੁੱਖ ਉਹ ਦਰਜਾ ਹਾਸਲ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਜਿਥੇ ਆਤਮਕ ਮੌਤ ਪੋਹ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ, ਉਹ ਮਨੁੱਖ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਨਾਮ ਵਿਚ ਲੀਨ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।
ہرِہرِنامُامرپدُپائِیاہرِنامِسماۄےَسوئیِ॥
امر پد۔ وہ روحانی حالت دوبارہ روحانی زندگی ختم نہیں ہوتی ۔ امر ۔ صدیوی ۔ مستقل ۔ پد۔ رتبہ ۔ ہر نام سماوے سوئی ۔ وہ الہٰی نام میں محو ومجذوب رہتا ہے ۔
الہٰی نام سے صدیوی زندگی ملتی ہے اور وہ رتبہ حاسل کر لیتا ہے ۔ جہاں روحانیموت کے تاثرات بے اکثر ہوجاتے ہیں اور وہ الہٰی نام میں محو ومجذوب ہوجاتا ہے ۔
ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰੁ ਟੇਕ ਹੈ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ਜੀਉ ॥
jan naanak naam aDhaar tayk hai bin naavai avar na ko-ay jee-o.
O’ devotee Nanak, for such a person God’s Name is the only support and prop, and except God’s Name, that person does not depend on anything else.
ਹੇ ਦਾਸ ਨਾਨਕ! ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਨਾਮ (ਉਸ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ) ਆਸਰਾ ਸਹਾਰਾ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਨਾਮ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਕੋਈ ਹੋਰ ਪਦਾਰਥ ਉਸ ਦੇ ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਨਹੀਂ ਬਣ ਸਕਦਾ।
جننانکنامُادھارُٹیکہےَبِنُناۄےَاۄرُنکوءِجیِءُ॥
ادھار ۔ آسرا ۔ ٹیک۔ سہارا۔ بن ۔ بغیر ۔ نارے ۔خدا۔ سچ اور حقیقت ۔ اور ۔ دوسرا۔ دیگر۔
خادم نانک کو الہٰی نام کا آسرا اور سہارا ہے ۔ نام یعنی سچ اور حقیقت کے بغیر دوسرا کچھ نہیں۔
ਜਗੁ ਉਪਜੈ ਬਿਨਸੈ ਬਿਨਸਿ ਬਿਨਾਸੈ ਲਗਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਸਥਿਰੁ ਹੋਇ ਜੀਉ ॥੪॥੬॥੧੩॥
jag upjai binsai binas binaasai lag gurmukh asthir ho-ay jee-o. ||4||6||13||
The people in the world continue being born and die again and again. They canachieve freedom from the bonds of Maya by meditating on God through the Guru’s teachings.||4||6||13||
(ਮਾਇਆ-ਗ੍ਰਸਿਆ) ਜਗਤ (ਮੁੜ ਮੁੜ) ਜੰਮਦਾ ਹੈ ਮਰਦਾ ਹੈ ਆਤਮਕ ਮੌਤੇ ਮਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਗੁਰੂ ਦੀ ਰਾਹੀਂ (ਪ੍ਰਭੂ-ਚਰਨਾਂ ਵਿਚ) ਲੱਗ ਕੇ (ਮਾਇਆ ਦੇ ਮੋਹ ਵਲੋਂ) ਅਡੋਲ-ਚਿੱਤ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ॥੪॥੬॥੧੩॥
جگُاُپجےَبِنسےَبِنسِبِناسےَلگِگُرمُکھِاستھِرُہوءِجیِءُ॥੪॥੬॥੧੩॥
عالم پیدا ہوتا ہے ۔ فوت ہو جاتا ہے مرید مرشد ہوکر مستقل مزاج ہوجاتا ہے